بررسی تحول در گنبدهای فضاکار ژئودزیک از نقطه نظر مباحث سازه های فضاکار گنبدی

امروزه با پیشرفت علوم و تکنولوژی، نیازها و خواسته های جدیدی در زمینه مهندسی سازه رخ داده است. عامل زمان در ساخت سازه ها اهمیت دو چندان یافته و این امر گرایش به سازه های پیش ساخته را افزایش داده است.همچنین با افزایش جمعیت بشری علاقه به داشتن فضاهای بزرگ بدون حضور ستون های میانی خواهان بسیاری پیدا کرده است. در این راستا از اوایل قرن حاضر تعدادی از متخصصین، مجذوب قابلیت های منحصر بفرد سازه های فضاکار شدند. با انتشار این نتایج روز به روز این عرصه با استقبال بیشتری مواجه گردید به گونه ای که با گذشت چندین دهه هنوز هم مطالعه سازه های فضاکار در کانون متخصصین و دانشجویان عمران قرار دارد. اگر شبکه ای در دو جهت دارای انحنا باشد، گنبد نامیده می شود. شاید رویه یک گنبد، بخشی از یک کره یا یک مخروط با اتصال چندین رویه باشد. به طور کلی گنبدها سازه هایی با صلبیت بالا می باشند. از نمونه های بارز گنبدها می توان به گنبدهای دیامتیک و ژیودزیک اشاره کرد. در این مقاله، گنبدهای ژئودزیک از نقطه نظر مباحث سازه های فضاکار گنبدی درقسمت گنبدهای ژئودزیک ، مورد تحلیل و بررسی قرار گرفته شده است.گنبد ژئودزیک )یا گنبد ساخته شده با سطوح هندسی( دارای ساختار پوسته کروی یا نیمه کروی و یا پوسته مشبک بر اساس شبکهای از حلقههای بهم پیوسته بزرگ )ژئودزیک( بر روی سطح خود میباشد. گنبدهای ژئودزیک از راه تقسیمات فرعی شکل میگیرند. چند ضلعیها از آنرو که به هر روی از مثلثهایی تشکیل میشوند، پایداری بیشتری دارند. ژئودزیکها برای تشکیل عناصر مثلثی یکدیگر را قطع میکنند تا دارای استحکام داخلی بیشتر شوند و نیز قدرت توزیع تنش در سطح ساختار خود را بالا ببرند. با تقسیمات بیشتر در سطح، گنبد نرم تر و انعطاف پذیرتری به دست می آید.

کلیدواژه ها:

ژئودزیک ، فضاکار گنبدی ، گنبد ژئودزیک ، سازه ژئودزیک