فلسفه زیارت بقاع متبرکه در آینه آثار دنیوی و اخروی آن

این تحقیق مساله پیش روی خود را تبیین فلسفه زیارت بقاع متبرکه با توجه به آثار دنیوی و اخروی آن می داند و در این راستا با روش توصیفی تحلیلی و استفاده از منابع کتابخانه ای به تفصیل اندک آراء موافق و مخالف در زمینه زیارت بقاع متبرکه پرداخته است. فرضیه پیش رو تحقیق آن است که آثار دنیوی زیارت بقاع متبرکه در راستای دستیابی به زندگی سعادت مندانه در حیات دنیوی و بهره گیری از مواهب الهی در سرای آخرت است و عملی کورکورانه و بیحاصل نیست. دستاوردهای این تحقیق از دو جنبه حائز اهمیت است: اول اینکه ضمن بیان فلسفه زیارت بقاع متبرکه، تبیینی است از آثار و فواید آن برای کسانی که وجود این بقاع جزئی از زندگی اجتماعی و مذهبی آنهاست؛ دیگر آنکه پاسخی است به منکرین زیارت بقاع متبرکه و کسانی که این فعل را عملی لغو و یا مخالف بسیاری از بایدها و نبایدهای آموزه های دینی دانسته اند. در این راستا تحقیقپیش رو در دو عرصه کلی سامان پذیرفته است: عرصه اول مربوط به مبانی اعتقادی و حقیقت این عمل از دیدگاه اصول عقاید مکتب اسلام است که تبیین آن منجر به نقد و در نتیجه رد دلایل مخالفین زیارت بقاع متبرکه در زمینه شرک دانستن بوسیدن قبر و ضریح اولیای دین، شرک دانستن اعتقاد به توسل و شفاعت است. عرصه دوم مربوط به حقیقت زیارت بقاع متبرکه با توجه به آثار دنیوی و اخروی آن است که این آثار را می توان در اتحاد و یکپارچکی جامعه، حفظ قداست شعائر دین، معرفی الگوهای شاخص به جامعه، شناخت مکتب و... مشاهده کرد. همچنین با بررسی متون زیارت نامه سفارش شده برای قرائت در هنگام زیارت بقاع متبرکه، آنچه روشن می شود معرفت دینی است که باید آن را به عنوان بارزترین شاخصه زیارت نامه برشمرد

کلیدواژه ها:

بقاع متبرکه ، زیارت ، آثار دنیوی ، آثار آخروی.