بررسی تاثیر پارامترهای جوشکاری بر میزان هیدروژن قابل نفوذ در فرایند جوشکاری با الکترود توپودری

امروزه استفاده از فرایندهای اتصال دهی نظیر جوشکاری برای ایجاد سازه های مختلف، امری اجتناب ناپذیر است. اما مهمترین نکته در ساخت سازه ها و قطعات مختلف با استفاده از فرایندهای جوشکاری، تضمین سلامت و ایمنی این سازه ها جهت بهره برداری از آنها میباشد. ترک هیدروژنی (HACC) که به نامهای ترک سرد یا ترک تاخیری نیز شناخته میشود، یکی از متداول ترین عیوب در صنایع جوشکاری به شمار می آید، و به دلیل اهمیت این موضوع طی سالها تحقیقات گستردهای روی آن صورت گرفته است. یکی از مهمترین راه حلهای پیشنهادی جهت کاهش امکان وقوع این پدیده، کاهش پتانسیل ورودهیدروژن به ناحیه جوش میباشد. با اندازه گیری میزان هیدروژن قابل نفوذ و شناخت عوامل تاثیرگذار برآن و کنترل این پارامترها می توان احتمال ایجاد ترک هیدروژنی در فولادها را کاهش داد. در این تحقیق سعی شده است تاثیر پارامترهای جوشکاری بر میزان هیدروژن قابل نفوذ در فرایند جوشکاری با الکترودتوپودریFCAW مشخص گردد. آزمایشهاطبق استاندارد 3690ISOنشان دادند که افزایش میزان گازCO2موجب کاهش و افزایش شدت جریان باعث افزایش میزان هیدروژن قابل نفوذ در فرایندجوشکاری با الکترود توپودری میشود.