اثر تثبیت سویه بر تولید متالوپروتئاز قلیایی تولید شده توسط سویه اگزیگوباکتریوم MSB42 با هدف زیست پالائی ضایعات پروتئینی

به منظور کاهش اثرات نامطلوب زیست محیطی حاصل از ضایعات پروتئینی تولید شده در صنایع مختلف، استفاده از باکتریهای تولید کننده پروتئازها و مخصوصا0 پروتئازهای قلیایی به عنوان عوامل پالایش زیستی سازگار با محیط زیست، به طور روز افزونی توجهات ویژهای به خود جلب کرده است. افزایش تولید پروتئازها توسط سویه های میکروبی و پایداری این سلولها در شرایط صنعتی یکی از چالشهای رو به رو در صنعت تولید آنزیم است. تثبیت سویه میکروبی یکی از راه حلهای این مشکل می باشد. افزایش قابلیت تکرار فرایند تخمیر، پایداری بیشتر سلول تثبیت شده، هزینه کمتر بازیافت سویه و فرایندهای متعاقب آن، حفاظت سویه در برابر صدمات مکانیکی از مزایای تثبیت سویه خواهد بود. در این مطالعه اثر روشهای مختلف تثبیت مانند پلیمرهای کربوکسی متیل سلولز، و همچنین آلژینات سدیم به تنهایی و یا همراه با پلی وینیل الکل، پلی وینیل الکل-کربنات کلسیم، و نانوذره گاما آلومینیوم، بر تولید آنزیم پروتئاز قلیایی سویه آلکالوفیل اگزیگوباکتریوم MSB42 مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج این مطالعه نشان داد که بهترین روش تثبیت در مورد سویه مورد مطالعه، روش آلژینات-پلی وینیل الکل-کربنات کلسیم بوده است. علت این امر را میتوان به انتقال سوبسترا و مواد غذایی به سلولهای تثبیت شده در این نوع بیدها به دلیل شکل فضایی این نوع بیدها نسبت داد.

کلیدواژه ها:

اگزیگوباکتریوم ، تثبیت سویه ، کربوکسی متیل سلولز ، آلژینات سدیم ، پلی وینیل الکل