بررسی رابطه ی میان نمرات کلی شاخص معلولیت صوتی و امید به زندگی و شادکامی در معلمان مدارس استثنائی شهر اهواز

مقدمه: معلمان به عنوان کاربران حرفه ای صوت در معرض خطر بالایی برای ابتلا به اختلالات صوت هستند و عواقب اختلالات صوتی در آنان نسبت به مشاغل دیگر محدودیتهای بیشتری در زندگیشان ایجاد میکند. ا ین امر معلمین مدارس استثنائی را، با توجه به وضعیت کاری پراسترس و سخت تری که هنگام برقراری ارتباط با کودکان دارای نیازهای ویژه و آموزش به آنان وجود دارد، بیشتر از معلمین مدارس عادی تحت تاثیر قرار می دهد. این شرایط همچنین وضعیت سلامتی آنها را به خطر انداخته و از لحاظ سلامت عمومی در وضعیت نامطلوبی قرار میدهد. هدف مطالعه ی حاضر تعیین رابطه ی میان نمرات کلی شاخص معلولیت صوتی (VHI) و پرسشنامه های امید به زندگی ( اسنایدر و همکاران، (1991 و شادکامی آکسفورد (آرگایل و لو، (1990 در معلمان مدارس استثنائی شهر اهواز میباشدروشها: این مطالعه ی تحلیلی به صورت مقطعی انجام گرفت. جامعه ی پژوهش معلمان مدارس استثنائی شهراهواز در سال1397 بودند که از میان آنها 41 نفر( 39 زن و2 مرد) به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. میانگین سنی38/04 و انحراف معیار5/27 بود. تمامی شرکت کنندگان پرسشنامه های امید به زندگی، شادکامی آکسفورد و VHI را تکمیل کردند. به علت توزیع غیرنرمال داده ها، نمرات با استفاده ازآزمون اسپییرمن با هم مقایسه شدند.یافته ها: نتایج نشان داد که میان نمرات کلی مقیاس VHI با شادکامی (r -0/ 06) و امید به زندگی (r -0/ 13) همبستگی منفی وجود دارد اما این روابط معنی دار نیستند(p 0/68، .(p 0/38 نتایج: طبق نتایج مطالعه ی حاضر ارتباط معناداری میان نمرات کلی VHI و امید به زندگی و شادکامی در معلمان مدارس استثنائی وجود ندارد.این امر ممکن است به دلیل پایین بودن تعداد نمونه ها و شامل کردن هر دوی افراد دارای امتیازات زیر و بالای نقطه ی برش در پرسشنامه ی VHIباشد.

کلیدواژه ها:

VHI ، معلمین مدارس استثنائی ، امید به زندگی ، شادکامی