مقایسه شاخص معلولیت صدا (VHI) در بیماران دیابت نوع 2 و گروه نرمال

مقدمه: صوت مهمترین ابزار ارتباطی است که اثرات مهمی بر کیفیت زندگی و رفتار اجتماعی دارد. تولید صوت حاصل تعامل بین سیستمهای مختلف بدن است. یکی از این سیستمها که در سالهای اخیر اثرگذاری آن بر صوت در مطالعات مختلف گزارش شده، سیستم غدد درون ریز است که از شایع ترین بیماریهای مربوط به آن میتوان دیابت را نام برد. یافته های بسیار مهمی در مورد تغییرات صوتی در این بیماران به دست آورده شده است. اختلال صوت به صورت مجموعهای از علائم گزارش شده توسط بیمار و علائم کلینیکی تعریف میشود. لذا نگرش و ادراک بیمار در تعیین آسیب صوتی اهمیت زیادی دارد. هدف از مطالعه حاضر، مقایسه ی شاخص معلولیت صدا در بیماران دیابت نوع 2 و گروه نرمال است.روش کار: در مطالعه حاضر، 60 فرد بیمار و 60 فرد نرمال با میانگین سنی 47,35 و 44,18 شرکت کردند. آزمودنیها توسط پزشک فوق تخصص به عنوان بیمار (قند خون ناشتای بیشتر از 126 mg/dl بر اساس آزمایش سه ماهه و قند خون همراه با 75 گرم گلوکز بالاتر ازmg/dl(200 و نرمال (قند خون ناشتای کمتر از 100 mg/dl بر اساس آزمایش سه ماهه) تشخیص داده شدند و هیچگونه سابقه ای از اختلال در صدا و سایر اختلالات هورمونی نداشتند. فرم VHI به آنها ارائه و خواسته شد فرم را تکمیل نمایند. نمرات آزمون از طریق نرم افزارSPSS 22 با آزمون من ویتنی مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت.یافته ها: گروه دیابت نمرات بیشتری را در شاخص معلولیت صوتی نسبت به گروه نرمال کسب کردند و تفاوت بین دو گروه معنادار بود .(p<0,05) نمره کل و نمره زیر آزمونهای جسمانی، کارکردی و عاطقی در بیماران به ترتیب 12/466، 4/416 ، 4/683 و 3/366 و در گروه نرمال به ترتیب 5/85 ، 2/416 ، 2/383 و 1/05 بود.نتیجه گیری: میانگین شاخص معلولیت صدا در بیماران دیابت 12/466 بود. با توجه به اینکه نقطه برش نسخه فارسی شاخص معلولیت صدا 14/5 تعیین شده، میانگین نمرات در بیماران کمتر از نقطه برش بود. اما با توجه به اینکه اختلاف میانگین گروه دیابت و نرمال شرکت کننده در این پژوهش اختلاف معناداری نشان داد، پیشنهاد میشود در برنامه ی درمانی جامع، ارزیابی کیفیت زندگی مربوط به صوت در این بیماران، به عنوان مکملی برای اندازه گیریهای فیزیولوژیکی و بیولوژیکی، انجام گیرد.

کلیدواژه ها:

شاخص معلولیت صدا ، دیابت