بررسی آپراکسی دوران کودکی و ویژگی های گفتاری آن

آپراکسی دوران کودکی یک اختلال نورولوژیکی در دوران کودکی است که در غیاب نقص عصبی-حرکتی، پیوستگی و صحت گفتار دچار مشکل می شود. به دو علت تشخیص این اختلال سخت است؛ اول آن که تا کنون فهرست کاملی از ویژگی های منحصر به فرد این اختلال ارائه نشده است و دوم آن که تا به حال، آسیب نورولوژیکی خاصی یافت نشده است که علت این اختلال باشد. اما با وجود این موارد، توجه به یک سری از ویژگی های گفتاری این اختلال می تواند به تمایز آن از سایر اختلالات کمک کند. به همین دلیل برآن شدیم که به بررسی ویژگی های تمایز دهنده این اختلال بپردازیم تا به تشخیص این اختلال کمک کند.روش کار:این مقاله به صورت مروری می باشد. مقالات مرتبط با این موضوع، از پایگاه های pub med و science direct انتخاب و مورد بررسی قرار گرفته است.نتایج:به دلیل نقص در سیستم planning و programming، حرکات متوالی و پروزودی افراد دارای آپراکسی دوران رشد مختل شده است. خطاهای خرابگویی، جابجایی و اضافه کردن در این افراد دیده می شود. از دیگر ویژگی های گفتاری این اختلال، می توان به کاهش سرعت حرکات تولیدگر ها اشاره کرد. این افراد همچنین حرکات و پوسچر های تولیدی را کورمال می کنند و برای تصحیح خطاهای تولیدی خود تلاش می کنند.بحث و نتیجه گیری:با وجود این که آپراکسی دوران رشد علت مشخص یا علائم رفتاری منحصر به فرد آشکاری ندارد، اما توجه به یک سری از ویژگی ها و مولفه هایی نظیر اختلال در پروزودی ، کاهش سرعت گفتار، خطاهای ناپایدار واکه ها و همخوان ها می تواند درمانگر را به وجود این اختلال در فرد مراجعه کننده سوق دهد.