اثر مهارت حافظه کوتاه مدت واجی بر مهارت های بیان واژگان و دستور زبان در کودکان فارسی زبان مبتلا به آسیب زبانی رشدی

هدف: یکی از مهم ترین و بارزترین نقایص شناختی در کودکان مبتلا به آسیب زبانی رشدی (DLD) نقص حافظه فعال و به طور خاص تر، نقص در حافظه کوتاه مدت واجی (pSTM) است که برخی از محققین آن را زیربنای نقایص زبانی این کودکان می دانند. هدف از این مطالعه مقایسه مهارت های pSTM و هم چنین مهارت های بیان دستوری و واژگان بین کودکان مبتلا به DLD و کودکان طبیعی همتای سنی آن و بررسی نقش pSTM در نقایص دستوری و واژگانی است که این کودکان تجربه می کنند.روش اجرا: آزمودنی های این مطالعه 32 کودک 6 تا 8 ساله فارسی زبان در دو گروه مبتلا به (n=16) DLD و کنترل همتای سنی (n=16) بودند که از کلینیک های گفتاردرمانی و پیش دبستانی ها و مدارس عادی شهر مشهد، طی 8 ماه زمان نمونه گیری (اردیبهشت تا دی (95 انتخاب شده بودند. برای ارزیابی مهارت pSTM از آزمون تکرار ناکلمه و برای ارزیابی مهارت های دستوری و واژگانی از تحلیل گفتار روایتی، آزمون تصویری بیان دستور زبان فارسی و خرده آزمون بیان شفاهی آزمون رشد زبان فارسی استفاده شد. عملکردهای زبانی و حافظه ای کودکان مبتلا به DLD به کمک آزمون -tزوجی با همتایان طبیعی شان مورد مقایسه قرارگرفت. هم چنین، به منظور بررسی اثر مهارت های pSTM بر عملکردهای زبانی آزمودنی ها، آزمون آنالیز کوواریانس یک طرفه با کنترل تکرار ناکلمه انجام شد.یافته ها: نتایج نشان می دهند که کودکان مبتلا به DLD عملکردهای واژگانی، دستوری و حافظه ای ضعیف تری در مقایسه با همتایان طبییعی خود دارند .(p<0.01, Cohen’s d > 1 با این وجود، بعد از کنترل تکرار ناکلمه طی آنالیز کوواریانس، بین عملکردهای زبانی و واژگانی دو گروه تفاوتی مشاهده نشد .(p> 0.005)نتیجه گیری: نتایج این مطالعه از فرضیه نقش مهارت های حافظه کوتاه مدت واجی در عملکردهای واژگانی و دستوری کودکان مبتلا به DLD حمایت می کنند

کلیدواژه ها:

اختلال زبانی رشدی ، حافظه کوتاه مدت واجی ، تکرار ناکلمه ، دستور زبان ، واژگان