مقایسه تمرینات ثبات گردنی، ثبات مرکزی و گردنی-مرکزی بر تعادل دختران غیر ورزشکار مبتلا به کمردرد مزمن غیراختصاصی

هدف:با توجه به نتایج مطالعات پیشین تغییر در هر یک از قوس های ستون مهره ای تاثیر بر دیگر قوس ها و همچنین ثبات پاسچرال افراد خواهد داشت، بنابراینبر آن شدیم تا با تمرین درمانی بر روی قوس افزایش یافته گردن و کمر بسنجیم که آیا می توان با کاهش هر یک از این قوس ها از طریق تمرین درمانی بر تعادلفرد بر اثر ایجاد اختشاش موثر واقع شویم.مواد و روش ها: تعداد 60 نفر از دانشجویان دختر غیر ورزشکار به صورت هدفمند انتخاب شدند، به 4 گروه 15 نفری تمرینات ثبات مرکزی، ثبات گردنی، گردنی-مرکزی و کنترل تقسیم شدند. در مرحله پیش آزمون تعادل در دو بخش ایستا و پویا توسط دستگاه تعادل سنج بایودکساندازه گیری شد.سپس 6 هفته تمرینات 3 جلسه در هفته تحت نظر محقق و 2 جلسه در منزل انجام شد و پس از 6 هفته اندازه گیری ها در مرحله پس آزمون تکرار شد.یافته ها : با استفاده از آزمون شاپیروویلک برای نرمال بودن داده ها و از آزمون لوین برای برابری واریانس ها و از آزمون کوواریانس جهت تجزیه و تحلیل داده ها در نرم افزار spss و معنی داری در سطح 05/0 مورد بررسی قرار گرفتند. در بررسی متغیر تعادلدر هر سه گروه تمرینات ثبات مرکزی، تمرینات ثبات گردنی و گردنی-مرکزی سطح معنی داری 001/0> p گزارش شده است. نتیجه گیری:هر چند از لحاظ آماری تفاوت معنی داری در قسمت یافته های پژوهش گزارش نشده است ولی تاثیر تمرینات ثبات مرکزی بر مبنای میانگین گزارش شده تاثیر بیشتری را بر تعادل داشته است. بهبود عوامل تاثیر گذار بر تعادل را میتوان ناشی از تمرینات ثبات مرکزی، تمرینات ثبات گردنی و گردنی-مرکزی دانست. بنابراین می توان از هر سه گروه تمرینی برای افرادی که به علت لردوز کمر و گردن دچار عدم تعادل می باشند و توان دریافت تمرینات اختصاصی هر عارضه در بخش خودش را به علت افزایش درد و ناتوانی در آن ناحیه ندارند، از تمرینات جایگزین بهره مند شوند.

کلیدواژه ها:

کمردرد مزمن غیر اختصاصی ، تمرینات ثبات گردنی ، تمرینات ثبات مرکزی ، تعادل