تاثیر عضویت در گروه های خود یار بر رفتارهای خودمراقبتی زنان فشارخونی

مقدمه: پرفشاری خون یکی از مسائل اساسی کشورهای پیشرفته و در حال توسعه است و عامل خطر عمده بیماری های قلبی و عروقی، کلیوی و مغزی است. فشارخون بالا نیازمند رفتارهای خودمراقبتی ویژه در تمام عمر است. هدف این مطالعه تعیین تاثیر گروه های خودیار بر رفتار خودمراقبتی بیماران پرفشاری خون می باشد. روش کار: این مطالعه در دو مرحله مقطعی و مداخله ای انجام شد. مطالعه مقطعی با هدف نیازسنجی و تهیه بسته آموزشی بر روی 220 نفر از افراد فشارخونی انجام گردید. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامه رفتار، خودکارآمدی و انگیزه خودمراقبتی در فشار خون بالا بود. سپس در مطالعه مداخله ای 100 نفر از خانم ها 30-59 ساله که به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب و به دو گروه آزمون و کنترل (هر کدام 50 نفر) تخصیص یافتند. بسته آموزشی خودمراقبتی در فشاری خون بالا به هردو گروه ارائه شد. سپس گروه آزمون در گروه های خودیار (5 گروه 10 نفره)سامان دهی شدند. رهبران گروه های خودیار آموزش های جلسات گروه خودیار به مدت یک ماه (هفته ای4 جلسه) برگزار شد. پس از 3 ماه دوباره پرسشنامه تکمیل و اطلاعات تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها:در مطالعه مقطعی سازه های خودکارآمدی و انگیزه 58 درصد رفتار خودمراقبتی را پیشگویی کردند. سه ماه بعد از مداخله رفتار خودمراقبتی و انگیزه و خودکارآمدی در گروه خودیار به طور معنی داری بیشتر از گروه کنترل بود. (p<001) در هر دو گروه آزمون و کنترل میانگین فشارخون بیماران بعد از مداخله به نسبت قبل از آن به طور معنی داری کاهش داشت ولی این کاهش در گروه آزمون به طور معنی داری بیشتر از گروه کنترل بود. (p<001). نتیجه گیری: عضویت در گروه های خودیار باعث ارتقا رفتار خودمراقبتی، انگیزه و خودکارآمدی و همچنین کاهش فشارخون در بیماران فشارخون بالا می شود.