بررسی تغییرات دماهای بحرانی و ریزساختار چدن نشکن با اعمال روش ریخته گری فرسابی

در این پروژه چدن نشکن غیر آلیاژی با روش ریخته گری فرسایی مورد بررسی قرار گرفته است. ریخته گری فرسابی روشی است که در آن فاصلهی هوایی که به واسطه انقباض قطعه و انبساط قالب در هنگام انجماد ایجاد می شود، توسط شستشو و از بین بردن قالب ماسه ای با یک حلال مانند آب حذف می شود. چدن نشکن یکی از مهمترین آلیازهای آهنی است که به علت خواص مکانیکی مناسب کاربردهای مختلفی در صنایع دارد. برای این منظور مذاب چدن نشکن غیر آلیاژی با کربن معادل 46 % وزنی تهیه و سپس با زیرسینوک عمل جوانه زایی در آن صورت پذیرفت و در دمای C° 1390 ذوب ریزی انجام شده و یک دقیقه پس از شروع انجماد روش فرسایی بر آن اعمال گردید. پس از آماده سازی قالب، نوک سیم ترموکوپلها در موقعیت مناسب قرار گرفت. برای مشاهدهی بهتر تاثیر روش فرسایی بر روی سرعت سرد شدن ترموکوپل دقیقا در فاصلهی 6 سانتی متر از جلوی قطعه و در وسط ارتفاع قرار گرفت. با اعمال این روش دماهای بحرانی افزایش یافت. تعداد گرافیتهای کروی از 231 به 432 و کرویت گرافیتها از 782 به 96% افزایش یافت. ساختار به چشم گاوی تغییر یافته و درصد فاز پرلیت از 38 به 59% افزایش پیدا کرد. همچنین ساختار پرلیت نسبت به نمونه شاهد ظریف تر گردید.

کلیدواژه ها:

ریخته گری فرسایی ، چدن نشکن ، دمای بحرانی ، ریزساختار