بررسی تغییر مکانهای لبه گود دیوارهای پایدارسازی شده با استفاده از مهارهای تنیده و شمع همراه با سه مطالعه موردی گودهای واقع در تهران با بررسی اثر وجود آب

بهره گیری از مهارهای تنیده (انکر) و شمع یکی از روشهای پایدارسازی دیواره های گود در محیطهای شهری میباشد. از نقاط قوت این روش میتوان به کنترل تغییر مکانهای دیوار اشاره نمود. در روند طراحی سیستم پایدارسازی، تغییر مکانها با استفاده از مدلسازی های عددی تخمین زده میشود. در این مقاله به بررسی تغییر مکانهای به دست آمده با نرم افزار اجزای محدود Plaxis، که جز نرم افزارهای پرکاربرد در بحث طراحی سیستم های پایدارسازی گود میباشد، پرداخته میشود. در ادامه با در نظر گرفتن سه مطالعه موردی گود شهری در تهران علاوه بر مقایسه ی مقادیر تغییر مکانهای مدلسازی عددی با تغییر مکانهای حادث شده، روند ایجاد تغییر مکان در طول اجرای پروژه و در ترازهای مختلف مورد بررسی قرار گرفته است. به این منظور داده های رفلکتور شیتهای مانیتورینگ در بخشهای مختلف دیواره گود ارزیابی شده است. مطالعات موردی شامل سه پروژه گودبرداری با عمقهای 39,70 متری، گود با عمق 19,30 متر پایدار شده به روش شمع و مهارهای پیش تنیده وگود با حداکثر عمق 19,25 متری با وجود سطح آب زیرزمینی میباشند. با توجه به اهمیت وجود فاضلاب و سطح آب بالاتر از تراز کف گود در پروژه های شهری، تاثیر آن بر تغییر مکانهای لبه گود نیز در مطالعات موردی مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج به دست آمده حاکی از آن است که تغییر مکانهای حاصل از مدلسازیهای عددی در خاکهای خشک و خاکهای آغشته به فاضلاب بیش از مقادیر تغییر مکانهای قرائت شده در دیواره گود میباشد، در مطالعات مورد بررسی تغییر مکانهای نهایی قرائت شده در حدود 14 تا 75 درصد نتایج مدلسازی میباشد. در خاکهای آبدار برابر نسبت تغییر مکانهای نهایی حادثشده به نتایج مدلسازی برابر 56 تا 88 درصد میباشد.