تاثیر مصرف انرژی های تجدید پذیر بر رفاه اقتصادی

با توجه به ذخایر محدود انرژی فسیلی و افزایش سطح مصرف انرژی در شرایط فعلی، دیگر نمی توان به منابع موجود انرژی متکی بود و استفاده از منابع انرژی های تجدیدپذیر به یک امر اجتناب ناپذیر تبدیل شده است. منابع مهم انرژی تجدید پذیر خورشید، باد، آب و زیست توده می باشند. در کشور ما نیز، با توجه به نیاز روز افزون به منابع انرژی، ضرورت سالم نگه داشتن محیط زیست،کاهش آلودگی هوا، محدودیت های برق رسانی و تامین سوخت و... استفاده از انرژی های نو و تجدید پذیر می تواند جایگاه ویژه ای داشته باشد. در این تحقیق اثر مصرف انرژی های تجدید پذیر و سهم مصرف انرژی های تجدید پذیر بر روی شاخص های رفاه در سطح ملی مانند تولید ناخالص داخلی و تولید ناخالص داخلی سرانه و در سطح فردی مانند درآمد خانوارهای شهری و روستایی در ایران طی دوره 1388-1350، با استفاده از روش حداقل مربعات معمولی و مدل انگل-گرنجر بررسی شده است. نتایج تخمین ها نشان داد که رابطه بلندمدت بین مصرف انرژی های تجدیدپذیر، سهم مصرف انرژی، تشکیل سرمایه، نیروی کار، درآمد نفتی و مخارج آموزش با متغیرهای تولید ناخالص داخلی و تولید سرانه، درآمد خانوارهای شهری و روستایی وجود دارد. به عبارتی در بلندمدت مصرف انرژی های تجدید پذیر و دیگر متغیرها بر رشد اقتصادی تاثیر مثبت دارند

کلیدواژه ها:

انرژی های تجدید پذیر ، رفاه ، مصرف.