اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر باورهای ناسازگار مرکزی در افراد مبتلا به اختلال خوردن

مقدمه: اختلال خوردن از جمله اختلالات روانی و روان تنی به شمار می رود که مشکلات فراوانی در سلامت جسمانی و عملکرد روانی را باعث می شود. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر روی باورهای ناسازگار مرکزی در افراد مبتلا به اختلال خوردن انجام شد.روش: پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی است که در آن از طرح پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل استفاده شد. جامعه آماری این پژوهش کلیه بیماران مبتلا به اختلال خوردن مراجعه کننده به مرکز مشاوره آرین بودند که از بین آنها تعداد 30 نفر با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل گمارده شدند سپس هر دو گروه پرسشنامه طرحواره های ناسازگار اولیه یانگ (فرم کوتاه) را به عنوان پیشآزمون تکمیل نمودند. گروه آزمایش ، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد را طی 8 جلسه دریافت کردند. در نهایت از هر دو گروه پس آزمون گرفته شد و اطلاعات حاصل از پیش آزمون و پس آزمون هر دو گروه با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: نتایج تحلیل کواریانس نشان داد که در پس آزمون، نمرات باورهای ناسازگار مرکزی، آزمودنی هایی که در جلسات مبتنی بر پذیرش و تعهد شرکت کرده بودند؛ نسبت به آزمودنی هایی که گروه گواه بودند؛ بهبود معناداری داشته است .(p =0/007)نتیجه گیری: یافته های پژوهش موید آن است که شرکت در جلسات پذیرش و تعهد باعث بهبود باورهای ناسازگار مرکزی در مبتلایان به اختلال خوردن می گردد.

کلیدواژه ها:

اختلال خوردن ، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد ، باورهای ناسازگار مرکزی