آمادگی سازمانی برای تبدیل شدن به سازمان یادگیرنده جهت کسب مزیت رقابتی

این مقاله بر اساس تحقیقی تدوین شده است که طی آن با توجه به ویژگی های سازمان یادگیرنده، میزان آمادگی سازمانی برای تبدیل شدن به سازمان یادگیرنده با استفاده از روش توصیفی- پیمایشی مورد بررسی و ارزیابی قرار می­گیرد. نتایج آزمون آماری حاکی از میزان آمادگی بر پایه سه مولفه پویایی یادگیری (با میانگین 64/2)، فن­آوری (با میانگین 80/2) و توانمند سازی افراد (با میانگین 72/2) و دو مولفه مدیریت دانش با میانگین (01/3)و تحول سازمانی (با میانگین 72/2) است. در این تحقیق، رویکرد سیستمی سازمان یادگیرنده چارچوب مدل تحقیقی را شکل می دهد که سازمان مورد بررسی آن، دانشگاه علوم پزشکی ایران است. به هر حال، دانشگاه علوم پزشکی ایران به عنوان جامعه مورد بررسی برای نیل به سازمان یادگیرنده و تندآموز، باید قابلیت های یادگیری سازمانی را ارتقا بخشد. در این مقاله ارتقای قابلیت­های یادگیری سازمانی بر اساس مدل پنج مولفه ای پویایی یادگیری، تحول سازمانی، توانمند سازی افراد، مدیریت دانش و به کارگیری  فناوری اثربخش پیشنهاد می شود.

کلیدواژه ها:

یادگیری سازمانی ، سازمان یادگیرنده ، رویکرد سیستمی تبدیل شدن به سازمان یادگیرنده ، مدیریت دانش