تعیین تاثیر اسپلینت هالوفیکس بر زاویه هالوکس والگوس در افراد دارای دفورمیتى خفیف و متوسط هالوکسوالگوس در مقایسه با اسپلینت شبانه: کارآزمایى بالینى دو سوکور

مقدمه: دفورمیتى )بدشکلى( هالوکس والگوس، از جمله رایجترین اختلالات پا به شمار مىرود که در آن، اولین مفصل متاتارسوفالنژیال به دلیل انحراف خارجى انگشت شست و انحراف داخلى اولین متاتارس، به طور پیشرونده دچار نیمه دررفتگى مىشود. متداولترین مداخلات در موارد خفیف تا متوسط این دفورمیتى، استفاده از ارتوزها مىباشد که شامل دو نوع ارتوز دینامیک جهت استفاده روزانه و ارتوز استاتیک جهت استفاده شبانه است. هدف از انجام مطالعه حاضر، مقایسه تاثیر اسپلینت دینامیک هالوفیکس و اسپلینت شبانه بر زاویه هالوکس والگوس در افراد مبتلا به دفورمیتى خفیف و متوسط هالوکس والگوس بود.مواد و روشها: در این پژوهش شبه تجربى، 30 بیمار که با شکایت هالوکس والگوس به متخصصان ارتوپدى اصفهان و شهرهاى اطراف مراجعه کرده بودند، انتخاب شدند. این افراد در دو گروه 15 نفره که از نظر سن، جنسیت و شدت دفورمیتى یکسان بودند، قرار گرفتند. سپس به طور تصادفى به یکى از گروه ها اسپلینت شبانه و به گروه دیگر اسپلینت هالوفیکس داده شد. زاویه هالوکس والگوس از طریق عکس رادیولوژى قدامى- خلفى پا در حالت تحمل وزن در ابتداى مطالعه و شش هفته پس از استفاده از ارتوزها اندازه گیرى گردید.یافته ها: استفاده از هر دو ارتوز باعث کاهش زاویه هالوکس والگوس مىشود، اما این کاهش از نظر آمارى معنىدار نبودP> 0.05همچنین، تاثیر هر دو اسپیلنت بر کاهش زاویه هالوکس والگوس یکسان می باشدP=0.97 نتیجه گیری: استفاده شش هفتهاى از اسپلینتهاى شبانه و هالوفیکس، هیچ کدام باعث بهبود زاویه هالوکس والگوس نمىشود.

کلیدواژه ها:

دفورمیتى پا ، هالوکس والگوس ، ارتوز