اثر افزودن ملاس و تفاله چغندر قند بر ترکیب شیمیایی، فراسنجه های تولید گاز و قابلیت هضم برون تنی سیلاژ فضولات مرغ تخم گذار

سابقه و هدف: استفاده از ضایعات طیور در جیره نشخوارکنندگان منجر به کاهش قابل توجه هزینه خوراک، افزایش سطح پروتئین جیره و حل مشکلات ناشی از انباشتگی آن ها می شود. به طور کلی فضولات طیور حاوی مقدار بالای الیاف و خاکستر می باشند. به نظر می رسد که آن ها نسبت به برخی علوفه های با کیفیت، حاوی مقدار بیشتری انرژی، کلسیم، فسفر و نیتروژن باشند. فضولات طیور را می توان در تغذیه دام به ویژه در مناطقی که با کمبود مواد خوراکی با ارزش مواجه هستند، استفاده نمود. هدف از انجام این پژوهش بررسی افزودن سطوح مختلف ملاس و تفاله چغندرقند بر ترکیب شیمیایی، مولفه های تولید گاز و قابلیت هضم برون تنی سیلاژ فضولات مرغ تخم گذار بود. مواد و روش ها: این پژوهش در قالب طرح کاملا تصادفی با 7 تیمار و 3 تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایشی عبارت بودند از: تیمار 1: سیلاژ فضولات طیور بدون افزودنی (شاهد)، تیمارهای 2، 3 و4 به ترتیب شامل سیلاژ فضولات + 5 درصد ملاس، 10 درصد ملاس و 20 درصد ملاس و تیمارهای 5، 6 و 7 به ترتیب شامل سیلاژ فضولات + 5 درصد تفاله چغندرقند، 10 درصد تفاله چغندرقند و 20 درصد تفاله چغندرقند. داده ها توسط نرم افزار SAS تجزیه شدند. برای مقایسه میانگین ها از آزمون حداقل تفاوت معنی دار استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که بین تیمارها اختلاف معنی داری از لحاظ ترکیب شیمیایی وجود دارد (05/0< P). تیمار شاهد و سیلاژ فضولات عمل آوری شده با 5 درصد ملاس، ماده خشک کم تری نسبت به سایر تیمارها داشتند. در بین تیمارها، تیمار عمل آوری شده با سطح 20 درصد ملاس دارای بیش ترین مقدار پروتئین خام بود. pH تیمار حاوی تفاله چغندرقند سطح 20 درصد در مقایسه با تیمار شاهد به طور معنی داری کاهش یافت. تیمار دارای20 درصد تفاله چغندرقند و تیمار دارای 10 درصد ملاس به ترتیب بالاترین و پایین ترین پتانسیل تولید گاز را داشتند. در تیمارهای سیلاژ مرغ تخم گذار تیمار ملاس 5 درصد دارای بالاترین نرخ تولید گاز و پایین ترین پتانسیل تولید گاز نسبت به تیمار شاهد بود. بیشترین مقدار قابلیت هضم ماده خشک و ماده آلی (770 و 737 گرم بر کیلوگرم ماده خشک) با افزودن تفاله چغندر سطح 20 درصد به دست آمد. از نظر عامل تفکیک و توده میکروبی تولید شده نیز بین تیمارها اختلاف معنی داری وجود داشت. بالاترین و پایین ترین مقدار تولید پروتئین میکروبی به ترتیب مربوط به تیمار دارای سطح 20 درصد تفاله چغندرقند و تیمار شاهد بود. نتیجه گیری: به طور کلی احتمالا استفاده از سطوح مختلف ملاس و تفاله چغندرقند می تواند ارزش تغذیه ای سیلاژ فضولات مرغ تخم گذار را افزایش دهد

کلیدواژه ها:

فضولات طیور تخم گذار ، ملاس ، تفاله چغندرقند ، قابلیت هضم ، تولید پروتئین میکروبی