اثر کاهش سطح پروتئین جیره و استفاده از لیزین و متیونین محافظت شده بر عملکرد گاوهای شیرده هلشتاین در اوایل دوره شیردهی

سابقه و هدف: در مطالعات پیشین در جیره های کم پروتئین، عمدتا از منابع خالص متیونین یا منابع توام لیزین و متیونین استفاده شده و در مطالعات محدودی از منبع خالص لیزین محافظت شده جهت متعادل کردن نسبت لیزین به متیونین استفاده شده است. به نظر می رسد که بررسی اثر استفاده انفرادی و هم زمان اسیدهای آمینه محافظت شده لیزین و متیونین در جیره های کم پروتئین برای دست یابی به حداکثر عملکرد خصوصا در اوایل دوره شیردهی مفید باشد. بنابراین هدف از این مطالعه، بررسی اثر کاهش سطح پروتئین جیره و استفاده انفرادی و هم زمان از اسیدهای آمینه محافظت شده لیزین و متیونین بر تولید و ترکیبات شیر و غلظت متابولیت های شیمیایی خون گاوهای شیرده هلشتاین در اوایل دوره شیردهی بود. مواد و روش ها: در این مطالعه از 8 راس گاو شیرده هلشتاین با میانگین روزهای شیردهی 37±89 روز در قالب طرح تکرار در زمان در دو دوره سه هفته ای (17 روز عادت دهی و 4 روز نمونه گیری) استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل: 1) جیره پایه فرموله شده با 17/8 درصد پروتئین خام، 2) جیره فرموله شده با 16/5 درصد پروتئین خام به علاوه 6 گرم در روز لیزین محافظت شده ، 3) جیره فرموله شده با 16/5 درصد پروتئین خام همراه با 13 گرم در روز متیونین محافظت شده ، 4) جیره فرموله شده با 16/5 درصد پروتئین خام همراه با 6 گرم لیزین و 13 گرم متیونین محافظت شده از تجزیه شکمبه ای بودند. یافته ها: نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که ماده خشک مصرفی، درصد چربی و پروتئین شیر، نسبت مولی اسیدهای چرب فرار، pH مایع شکمبه و قابلیت هضم ظاهری مواد مغذی تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفتند (0.05تولید شیر و بازدهی خوراک مصرفی نشان داد که کاهش سطح پروتئین جیره و افزودن لیزین و متیونین محافظت شده به صورت انفرادی و هم زمان موجب افزایش معنی داری تولید شیر و بازده خوراک مصرفی در بیشتر تیمارها نسبت به گروه شاهد شد (0.05> P). اما در مقایسات مستقل بین تیمار لیزین و متیونین محافظت شده در تولید شیر و بازدهی خوراک مصرفی اختلاف معنی داری وجود نداشت (0.05 P) غلظت نیتروژن اوره ای شیر نسبت به گروه شاهد شد (به ترتیب 12/36، 12/74، 13/12، نسبت به 15/37). افزودن متیونین و لیزین محافظت شده از تجزیه شکمبه ای (به صورت انفرادی و هم زمان باهم) موجب افزایش معنی دار غلظت آلبومین و پروتئین کل سرم نسبت به گروه شاهد شد (0.05> P). در گاوهای دریافت کننده ی متیونین محافظت شده از تجزیه شکمبه ای غلظت نیتروژن اوره ای سرم نسبت به تیمار شاهد کمتر بود (0.05> P). افزودن متیونین محافظت شده از تجزیه شکمبه ای (به صورت انفرادی و هم زمان با لیزین) موجب افزایش معنی دار غلظت گلوکز سرم گاوها در اوایل دوره شیردهی شد (0.05> P). نتیجه گیری: نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که با کاهش میزان پروتئین جیره از 17/8 درصد به 16/5 درصد در اوایل دوره شیردهی و استفاده از اسیدهای آمینه محافظت شده لیزین و متیونین بدون تاثیر منفی بر عملکرد، بازده استفاده از نیتروژن خوراک افزایش یافت. همچنین نتایج حاصل از این مطالعات نشان داد که استفاده توام از لیزین و متیونین محافظت شده از تجزیه شکمبه ای نسبت به استفاده انفرادی از آن ها سبب بهبود بیشتری بر عملکرد گاوهای شیرده در اوایل دوره شیردهی شد.

کلیدواژه ها:

اسیدهای آمینه محافظت شده ، بازده نیتروژن ، تولید شیر ، گاوشیرده ، گلوکز