معرفی معماری بومی مازندران

معماری بومی مازندران در منطقه شمال ایران تحت تاثیر شرایط اقلیمی، در طول زمان شکل گرفته است. معماری بومی ریشه در بخش روستایی نشین استان مازندران دارد. این مردمان روستایی بودند که معماری بومی را ابداع و در طول زمان کامل کردند و به نگهداری و حفاظت و توسعه آن پرداخته‏اند. این معماری به لحاظ ساختار کاملاً وابسته به طبیعت بوده است. بطوری که در ساخت یک بنا تمام عناصر تشکیل دهنده معماری بصورت بومی از طبیعت منطقه تهیه می‏شده است. امروزه با پیشرفت علم ساختمان سازی و تغییر سبک زندگی شاهد این هستیم که معماری بومی مازندران به فراموشی و رفته رفته جای خود را به معماری نوین در روستاها می‏دهد، از طرفی معماری بومی مازندران دارای ویژگی‏های است که با بهره‏گیری از آن می‏توان بین معماری و اقلیم ارتباط برقرار کرد. هدف از ارائه این پژوهش معرفی و بررسی معماری بناهای بومی استان مازندران به لحاظ ساختار معماری است. روش پژوهش به کار گرفته شده براساس بررسی میدانی مناطق روستایی استان مازندران و مطالعات منابع کتابخانه‏ایی بوده است. در نتیجه این پژوهش مشخص گردید که معماری بومی استان مازندران تحت تاثیر شرایط اقلیمی در سه ناحیه جلگه‏ای، جنگلی و کوهستانی شکل گرفته است. این معماری از گذشته تا به امروز بدون تغییری محسوس در شیوه ساخت، مصالح و شکل بنا تداوم داشته است. در ساخت بناهای بومی از مصالح موجود در طبیعت هر ناحیه استفاده شده است. نام‏گذاری نوع معماری بناهای بومی مازندران براساس مصالح به کار رفته شده در اجزای اصلی تشکیل دهنده معماری است. سبک این معماری برون‏گرا و به لحاظ مسکن پراکنده در محیط است.

کلیدواژه ها:

دارورچین ، دیوار نفار ، گالی‏پوش خنه ، لته‏ سر ، مازندران.