ارزیابی خواص فیزیکی و مکانیکی داربست نانوکامپوزیتی الکتروریسی شده پلی ɛ-کاپرولاکتون-ژلاتین/ نانولوله کربنی چنددیواره

داربست نانوفیبری PCL/gelatin با نسبت وزنی 70:30 و داربست نانوکامپوزیتی 70:30 PCL/gelatin  حاوی 5/0 درصد وزنی نانولوله کربنی چند دیواره عامل دار شده با گروه کربوکسیلfunctionalized by carboxyl) ) به روش الکتروریسی تهیه شدند. مورفولوژی، خواص فیزیکی و مکانیکی داربست ها به وسیله میکروسکوپ الکترونی، طیف سنجی مادون قرمز، زاویه تماس آب و استحکام کششی مورد ارزیابی قرار گرفت. داربست حاوی MWNTs به علت افزایش رسانایی محلول و نحوه قرار گرفتن MWNTs در نانو الیاف پلیمری، از توزیع قطر الیاف و میانگین قطر الیاف مناسب تری نسبت به داربست فاقد MWNTs برخوردار است. حضور MWNTs هیچ گونه اثر مخربی بر روی درصد تخلخل سطح داربست نداشته و درصد تخلخل در سطح داربست ها بیش از 80% است. بر اساس طیف سنجی مادون قرمز ، برهم-کنش میان گروه آمین ژلاتین و گروه کربوکسیل MWNTs، می تواند به طور مستقیم بر روی خواص مکانیکی تاثیر گذار باشد. افزودن MWNTs به داربست نانوفیبری70:30 PCL/gelatin موجب کاهش قابل توجه زاویه تماس آب و افزایش قابل ملاحظه میانگین استحکام کششی تا حدود هفت برابر نسبت به داربست فاقد MWNTs شده است. بهبود خواص مکانیکی داربست را می توان به علت استحکام ذاتی بالای MWNTs، قرار گیری آن در طول الیاف پلیمری و پراکندگی مناسب آن در زمینه پلیمری دانست. داربست PCL-gelatin/0.5%wt.MWNT می تواند یک داربست مناسب برای کاربردهای مهندسی بافت باشد.

کلیدواژه ها:

داربست نانوکامپوزیتی ، مهندسی بافت ، نانولوله کربنی ، الکتروریسی