مروری بر تاثیر حضور ایتریا و عامل بازدارنده بنزوتریازول بر خواص الکتروشیمیایی و فعال-سازی سازوکار خودترمیم شوندگی در پوشش های پایه آلومینا

در این پژوهش، اثر افزودن ایتریا‎ و بنزوتریازول بر‎ رفتار خوردگی و فعال سازی سازوکار خودترمیم شوندگی در پوشش های‎ ‎نانوساختار پایه آلومینا مورد بررسی قرار گرفت. پوشش های پایه سرامیکی تک جزئی آلومینا، دو جزئی آلومینا- ایتریا و سه جزئی آلومینا- ایتریا- بنزوتریازول جهت بهبود رفتار خوردگی فولاد St52‎ توسط فرایند سل- ژل برروی سطح فولاد St52‎ لایه نشانی شدند. سپس ‎آنالیز فازی، مورفولوژی و توپوگرافی این پوشش ها به ترتیب توسط GIXRD،FE-SEM ‎ و ‎ AFMارزیابی شده است. هم چنین به منظور بررسی توزیع عناصر در پوشش های لایه نشانی شده از آنالیز EDS استفاده گردید. ‎در نهایت، رفتار خوردگی پوشش های لایه نشانی شده و زیرلایه مورد بررسی‎، در زمان های غوطه وری 1، 48 و 96 ساعت در محلول ‎3.5wt.%NaCl توسط آزمون های طیف سنجی امپدانس الکتروشیمیایی و پلاریزاسیون پتانسیودینامیک مورد بررسی قرار گرفت. نتایج GIXRD بیانگر آمورف بودن پوشش ها و عدم تشکیل ساختار بلوری بود. مشاهدات‎ FE-SEM و AFM نشان دهنده بدون نقص بودن پوشش های دو جزئی آلومینا- ایتریا و سه جزئی آلومینا- ایتریا- بنزوتریازول در مقایسه با پوشش تک جزئی آلومینا بود.

کلیدواژه ها:

پوشش های پایه آلومینا ، ایتریا ، بنزوتریازول ، رفتار خوردگی ، سازوکار خودترمیم شوندگی ، سل- ژل