اثربخشی درمان مبتنی بر شفقت بر افسردگی، اضطراب و تنظیم هیجان در بیماران مبتلا به کرونر قلبی

مقدمه این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر شفقت بر افسردگی، اضطراب و تنظیم هیجان در بیماران مبتلا به کرونر قلب انجام شد. روش کار  روش پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل و پیگیری 45روزه بود. بدین منظور 30 بیمار مبتلا به بیماری کرونر قلب به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب و به شیوه ی گمارش تصادفی در 2 گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. ابزار اندازه­گیری پرسشنامه اضطراب و افسردگی و پرسشنامه تنظیم هیجان بود، که توسط شرکت کنندگان تکمیل گردید. همچنین در گروه آزمایش درمان مبتنی بر شفقت طی 8 جلسه ی 90 دقیقه­ای اجرا شد. نتایج نتایج تحلیل کواریانس داده­ها نشان داد، که درمان مبتنی بر شفقت خود افسردگی، اضطراب و تنظیم هیجانی در بیماران مبتلا به کرونر قلب را در گروه آزمایش در مرحله پس آزمون و پیگیری بهبود داده است (05/0> p). به عبارت دیگر درمان مبتنی بر شفقت در بهبود متغیرهای پژوهش موثر بوده و نتایج درمان در طول زمان پایداری خود را حفظ نمود. نتیجه گیری  نتایج نشان می­دهد، که تحصیلات با تنظیم هیجانی منفی و مثبت رابطه معناداری دارد (05/0> p). همچنین رابطه این سه متغیر جمعیت شناختی با سایر متغیرهای پژوهش غیر معنادار بوده است. بنابراین در بررسی­های مربوط به تنظیم هیجانی علاوه بر پیش آزمون متغیر تحصیلات کنترل گردیده است.

کلیدواژه ها:

افسردگی ، اضطراب ، تنظیم هیجان ، درمان مبتنی بر شفقت ، بیماری کرونر قلبی