افزایش تحمل پذیری اشکال سیم باینری اتوماتای سلولی کوانتومی در محیط تشعشعات فضایی

ماهواره های مخابراتی عموما خارج از اتمسفر زمین قرار دارند و مهمترین مشخصه این محیط وجود اشعه های یونیزه کننده با انرژی بسیار بالا و در حد مگا الکترون ولت می باشد. مواد نیمه هادی بکاررفته در سخت افزار ماهواره ها نسبت به تاثیرات محیط تشعشعات بسیار آسیب پذیر می باشند و در خواص الکتریکی، نوری و فیزیکی آنها تغییرات موقت یا پایداری پدید می آید و پس از مدتی باعث کاهش کارآیی مدار می گردد. این مشکلات سبب شده است تا ارایه تکنیک های مقاوم سازی کم هزینه و قابل دسترس، مورد توجه قرار گیرد. امروزه، ماهواره های کوچک بسیاری وجود دارد که ماموریت های ارتباطی و سنجش را در فضا انجام میدهند و هزینه بالای قرار دادن ماهواره در مدار از یک سو و مشکلات یکپارچه سازی و تطبیق ماهواره و ماهواره بر از سوی دیگر را می توان از جمله دلایل توسعه نانوماهواره ها عنوان نمود. باکاهش ابعاد قطعات، حساسیت مدار بیشتر شده و مدارهای با ابعاد نانو نسبت به تشعشعات محیط فضا آسیب پذیرتر هستند. اتوماتای سلولی کوانتومی بدلیل حداقل توان مصرفی، پیشنهاد مناسبی جهت ساخت مدارهای محاسباتی در ابعاد نانو می باشند. در این مقاله به ارائه روش افزایش تحمل پذیری اشکال و شبیه سازی آنها در سیم باینری در تکنولوژی اتوماتای سلولی کوانتومی می پردازیم.

کلیدواژه ها:

اتوماتای سلولی کوانتومی ، نانوالکترونیک ، تحمل پذیری اشکال ، تشعشعات فضایی ، سیم باینری