بررسی مرور زمان درحقوق کیفری ایران، با تایکد بر مرور زمان تعقیب

مجازات ها اصولا با اجرای آنها ساقط می شوند، اما غیر از اجرای مجازات عوامل دیگری وجود دارند که مجازات و به طور کلی دعوای عمومی را ساقط می کنند. قانونگذار در قانون مجازات اسلامی 1392 عوامل سقوط مجازات را برشمرده است، از جمله ی این عوامل مرور زمان می باشد، که عبارت است از گذشت مدتی است که بعد از آنشکایت، تعقیب، صدور حکم و یا اجرای مجازات غیر ممکن است، درواقع مرور زمان عاملی برای مختومه کردن دعاوی و احکامی است که مدت مدیدی از طرح و صدور آنها گذشته است و قانونگذار سعی در به فراموشی سپردن آنها داشته است؛ از جمله ی اقسام مرور زمان، مرور زمان تعقیب است که عبارت است از سپری شدن مدتی که متهم تحت تعقیب قرار نگرفته است و پس از انقضای این مدت دیگر تعقیب وی منتفی است، نکته ی قابل توجه این است که قانونگذار مرور زمان تعقیب را فقط راجع به تعزیرات، به استثنایتعزیرات منصوص شرعی و چندین جرم دیگر پذیرفته است؛ در این نوشتار کوشش شده است در پرتو آراء قضایی و قوانین کیفری ایران، خصوصا قانون مجازات اسلامی 1392 به سوالاتی از قبیل اینکه چرا تعزیرات منصوص شرعی مشمول مرور زمان نمی شوند و اینکه آیا روز ارتکاب جرم جزء مواعد مرور زمان محسوب می شود یا خیر پاسخداده شود.