بررسی مرور زمان درحقوق کیفری ایران، با تایکد بر مرور زمان تعقیب
محل انتشار: فصلنامه اندیشمندان حقوق، دوره: 5، شماره: 12
سال انتشار: 1396
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 597
فایل این مقاله در 10 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JLS-5-12_010
تاریخ نمایه سازی: 30 مهر 1398
چکیده مقاله:
مجازات ها اصولا با اجرای آنها ساقط می شوند، اما غیر از اجرای مجازات عوامل دیگری وجود دارند که مجازات و به طور کلی دعوای عمومی را ساقط می کنند. قانونگذار در قانون مجازات اسلامی 1392 عوامل سقوط مجازات را برشمرده است، از جمله ی این عوامل مرور زمان می باشد، که عبارت است از گذشت مدتی است که بعد از آنشکایت، تعقیب، صدور حکم و یا اجرای مجازات غیر ممکن است، درواقع مرور زمان عاملی برای مختومه کردن دعاوی و احکامی است که مدت مدیدی از طرح و صدور آنها گذشته است و قانونگذار سعی در به فراموشی سپردن آنها داشته است؛ از جمله ی اقسام مرور زمان، مرور زمان تعقیب است که عبارت است از سپری شدن مدتی که متهم تحت تعقیب قرار نگرفته است و پس از انقضای این مدت دیگر تعقیب وی منتفی است، نکته ی قابل توجه این است که قانونگذار مرور زمان تعقیب را فقط راجع به تعزیرات، به استثنایتعزیرات منصوص شرعی و چندین جرم دیگر پذیرفته است؛ در این نوشتار کوشش شده است در پرتو آراء قضایی و قوانین کیفری ایران، خصوصا قانون مجازات اسلامی 1392 به سوالاتی از قبیل اینکه چرا تعزیرات منصوص شرعی مشمول مرور زمان نمی شوند و اینکه آیا روز ارتکاب جرم جزء مواعد مرور زمان محسوب می شود یا خیر پاسخداده شود.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
مصیب قدمی عزیزآباد
کارشناس ارشد حقوق جزا و جرم شناسی از دانشگاه مازندران