جایگاه معماری پایدار در زیبایی شناسی معماری

منتقدین معماری پایدار بر این باورند که معماری سبز فاقد زیبایی بصری است، زیرا معماران این سبک فقط با در نظر داشتن تعدادی معدودی از المان ها اثر معماری خود را خلق می کنند که هیچ اثر زیبایی در آن نیست و فقط جنبه های مصرف انرژی در ساختمان پایین آورده می شود. اما نمونه های اجرایی این سبک معماری نشان می دهد که معماری پایداردر کنار پایین آوردن مصرف انرژی و همچنین سازگاری با محیط اطراف خود می تواند بسیار زیبا هم باشد. در این مقاله ابتدا با ایجاد نظمی منطقی تعریفی از مفهوم زیباشناسی با استناد به گفته های محققان و اندیشمندان حوزه های مختلف تبیین گردیده است. پسازآن به ارایه تعریفی از معماری پایدار پرداخته و درنتیجه با استفاده از ویژگی های مهم استخراجشده از مفهوم زیبایی شناسی با توجه به تعریف معماری پایدار، میتوان جایگاه معماری پایدار را در زیبایی شناسی معماری یافت. در نهایت می توان اینگونه گفت که امروزه با توجه به آلودگی های گوناگون زیستی در زمین و محدودیت در منابع نوسازی و بازسازی ساختمان ها به صورت پایدار به نظر می رسد نه یک تفنن بلکه یک ضرورت است که هم معماران و طراحان وهم مالکین بنا باید به آن توجه و اهتمام ویژه داشته و به سمت آن حرکت نمایند اما در کنار آن بایستی به مسایل زیبایی شناسی برای دلپذیر بودن آنها از لحاظ بصری تاکید کرد، زیرا باید در کنار توجه به صرفه جویی در مصرف انرژی به زیبا بودن معماری آنها هم توجه داشت.

کلیدواژه ها:

معماری پایدار ، زیبایی شناسی ، زیبایی شناسی معماری پایدار