تاثیر تمرینات منظم اینتروال بر علایم هیستوشیمیایی و سطح سایتوکاینی و نوروتروفیکی بافت مغز موشهای صحرایی لوییس در مدل تجربی مالتیپل اسکلروزیس

سابقه و هدف: مالتیپل اسکلروزیس یک بیماری التهابی و مزمن دستگاه عصبی مرکزی است. باتوجه به اثرات احتمالی فعالیت ورزشیدر پیشگیری از این بیماری، هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر 6 هفته تمرین اینتروال با شدت بالا بر سطوح IL-10 ،TNF-α وBDNF در بافت مغز موش های صحرایی مدل آنسفالومیلیت خود ایمن تجربی بود. مواد و روشها: در این مطالعه تجربی 25 سر موش صحرایی ماده نژاد لوییس با سن 6 هفته به طور تصادفی به 5 گروه تقسیم شدند.تمرینات اینتروال به مدت 6 هفته و 5 روز در هفته انجام شد. برنامه تمرین اینتروال در هفته دوم و طی 6 هفته تمرین در هر جلسه شامل10 تکرار1 دقیقه ای بود. مدل آنسفالومیلیت خود ایمن تجربی در انتهای هفته ششم تمرینات القاء گردید. BDNF ،TNF-α و IL-10در بافت مغز اندازه گیری شد.نتایج: نتایج حاصل از رنگ آمیزی نشان داد که در گروه های تحت تیمار با تمرین اینتروال میزان التهاب بافت عصبی کاهش می یابد. تمرین اینتروال در موش های ماده نژاد لوییس مبتلا به آنسفالومیلیت خود ایمن تجربی منجر به کاهش معنی دار (P=0/001) TNF-α شد، اما تغییر معنی داری در (P=0/07) IL-10 و BDNF ایجاد نکرد (P=0/54). علاوه بر این، علایم بالینی در موشهای صحرایی تمرین کرده با تاخیر ظاهر شد.نتیجه گیری: به نظر می رسد تمرینات اینتروال با مدت و شدت پروتکل مطالعه حاضر احتمالا موجب تاخیر در بروز و کاهش شدتعلایم بالینی و درنتیجه افزایش حفاظت سلولی در موشهای صحرایی لوییس در برابر ابتلا به آنسفالومیلیت خود ایمن تجربی می شود.

کلیدواژه ها:

سایتوکاین ، مدل آنسفالومیلیت خود ایمن تجربی ، اینترلوکین 10 ، TNF-α ، BDNF