تاثیر ضریب توده بدن بر بیان ژن آنتیمولرین هورمون در سلول های گرانولوزا و فاکتورهای بیوشیمیایی سرم خون در بیماران مبتلا به سندروم تخمدان پلی کیستیک

سابقه و هدف: سندروم تخمدان پلی کیستیک (PCOS) اغلب باعث کاهش اوولاسیون، ناباروری و هیپرآندروژنیسم می گردد. بسیاری اززنان مبتلا چاقی را در درجات متفاوتی از خود نشان می دهند. افزایش شاخص توده بدن (BMI) ممکن است باعث اختلال در درمان موفق باروری شود. هدف از این مطالعه بررسی اثر افزایش BMI بر بیان ژن آنتی مولرین هورمون (AMH) در سلول های گرانولوزا و فاکتورهای بیوشیمیایی سرم خون در بیماران مبتلا به سندروم تخمدان پلی کیستیک می باشد.مواد و روش ها: این مطالعه تحلیلی- مقطعی در سال 1390 بر روی 80 بیمار مبتلا به PCOS و یا بیماران با اختلالات نازایی دیگر به غیر از (PCOS) با درجات متفاوت BMI و متوسط سن 20-35 سال که به مرکز باروری الزهرا تبریز مراجعه کرده بودند، انجام شد. بیماران بر اساس چاقی و دارابودن علایم بیماری PCOS به چهار گروه تقسیم شدند. در روز برداشت اووسیت، سلول های گرانولوزا جهتبررسی بیان ژن آنتی مولرین و سرم خون بیماران جهت اندازه گیری فاکتورهای بیوشیمیایی جمع آوری گردید. نتایج: میزان بیان ژن AMH در افراد بیمار بهطور معنیداری بالاتر از افراد نرمال بود (P<0/05). در حالی که با افزایش BMI در افراد بیماری میزان بیان ژن AMH کاهش معنی داری را نشان نداد (P> 0/05 و r=-0/07). از طرف دیگر یک ارتباط مثبت و معنی دار بین AMH و مقاومت به انسولین وجود داشت (P<0/05 و r=0/34). نتیجهگیری: میزان بیان ژن AMH تحت تاثیر فنوتیپ بیماری قرار داشته و میزان مقاومت به انسولین در بیماران PCOS نقش مهمی درافزایش مقدار AMH سرمی ایفا می کند.

کلیدواژه ها:

سندروم تخمدان پلی کیستیک ، ضریب توده بدن ، آنتی مولرین هورمون ، مقاومت به انسولین