بررسی تاثیر عصاره متانولی میوه زالزالک بر لیشمانیا ماژور در شرایط برونتنی

سابقه و هدف: ترکیبات پنج ظرفیتی آنتیموآن داروی رایج لیشمانیوز هستند. علاوه بر عوارض جانبی، عود و مقاومت دارویی ازمشکلات اصلی این داروهاست. زالزالک دارای خواص آنتی اکسیدانی و ضد باکتریایی است. هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر ضدلیشمانیایی عصاره میوه زالزالک در شرایط آزمایشگاهی می باشد.مواد و روشها: در این مطالعه تجربی عصاره زالزالک با غلظت های مختلف به پروماستیگوت های لیشمانیا ماژور افزوده شد. بعد ازگذشت 24، 48 و 72 ساعت، میزان کشندگی با دو روش شمارش مستقیم و روش رنگ سنجی MTT بررسی شد. همچنین، عصاره زالزالک به ماکروفاژ آلوده به آماستیگوت انگل افزوده شد و پس از گذشت 24 و 48 ساعت، میانگین تعداد آماستیگوت در ماکروفاژآلوده محاسبه گردید.نتایج: میزان کشندگی بیشترین و کمترین غلظت (60μg/ml و 0/5) بهترتیب بعد از گذشت 24 ساعت 31/86 و 27/93 درصد، بعد از 48 ساعت، 20/11 و 20/94 درصد و بعد از 72 ساعت، 35/19 و 55/14 درصد بود. (IC(50 بود از 24 ساعت، 49/13μg/ml به دست آمد. میانگین تعداد آماستیگوت در هر ماکروفاژ پس از 24 ساعت در گروه های کنترل، زالزالک با غلظت های 1μg/ml؛ 10 و 100 به ترتیب 3/91، 1/97، 1/76 و 1/78 محاسبه گردید. نتیجه گیری: نتایج نشان داد که اگرچه عصاره میوه زالزالک اثر کشندگی چندانی بر پروماسیتگوت ندارد ولی تا حدودی مانع از تکثیرآماسیتگوت در داخل ماکروفاژ می شود.

کلیدواژه ها:

زالزالک ، لیشمانیا ماژور ، پروماستیگوت ، آماستیگوت