بررسی ارتباط سطح سرمی اینترلوکین 17 با فعالیت بیماری آرتریت روماتویید

سابقه هدف: آرتریت روماتویید (RA) یک بیماری مزمن التهابی و خودایمن است و اینترلوکین 17 (IL-17) در پاتوژنز این بیماری نقش مهمی دارد. مطالعه حاضر با هدف بررسی ارتباط سطح سرمی IL-17 و فعالیت بیماری RA صورت گرفت. مواد و روشها: در این مطالعه ی مقطعی 60 بیمار مبتلا به RA با تشخیص بر اساس معیارهای انجمن روماتولوژیک آمریکا بعد از کسب رضایت آگاهانه وارد مطالعه شدند. اطلاعات دموگرافیک آنان شامل سن، جنس، و طول مدت بیماری در پرسشنامه ثبت شد و سپس یک نمونه ی سرمی برای ارزیابی سطح سرمی IL-17 تهیه گردید. فعالیت بیماری با DAS28-ESR سنجیده شد و نمره کمتر از 2/6 غیرفعال، نمره 2/6 تا 3/1 فعال خفیف، از 2/3 تا 5 متوسط و بالاتر از 5 فعال شدید تلقی شد. نتایج: از 60 بیمار مورد مطالعه 23 نفر بیماری غیر فعال با میانگین طول مدت بیماری 75/37 ماه و میانگین سرمی IL-17؛ ng/l 47/38±144/81 داشتند ودر 37 نفر بیماری فعال بود و میانگین طول مدت بیماری 101/78 ماه و میانگین سرمی ng/l 93/8±237 بود. ارتباط سطح سرمی IL-17 با فعالیت بیماری معنی دار بود (P<0/001). بین تعداد مفاصل ملتهب و دردناک، ESR و مقیاس آنالوگ چشمی درد با سطح IL-17 ارتباط معنی دار وجود داشت. در گروه فعال در بیماران شدیدتر، سطح IL-17 بالاتر از بیماران با شدت خفیف و متوسط بود. نتیجه گیری: بر اساس یافته های این مطالعه بین سطح سرمی IL-17 و فعالیت بیماری RA ارتباط وجود دارد و سطح آن نشان دهنده ی میزان فعالیت بیماری است و می توان از آن برای پیگیری فعالیت بیماری استفاده کرد.