تاثیر یک دوره تمرین مقاومتی بر سطوح عوامل التهابی عضله اسکلتی در موش های صحرایی دیابتی

سابقه و هدف: تمرینات ورزشی مقاومتی باعث افزایش توده عضلانی، قدرت و عملکرد عضلات در افراد دیابتی می شود. همچنین،مایوکاین های آزاد شده از عضله اسکلتی دارای نقش های متعدد متابولیکی و هایپرتروفیکی می باشند. هدف از مطالعه حاضر بررسیاثرات تمرین مقاومتی بر میزان سایتوکاینهای IL-6 و TNF-α در عضله اسکلتی موش های صحرایی دیابتی است. مواد و روشها: موشهای صحرایی به گروه های کنترل سالم، تمرین سالم، دیابتی کنترل و دیابتی تمرین تقسیم شدند. گروه های تمرینبرای تمرین مقاومتی بالا رفتن از یک نردبان 1 متری با وزن های که به دم آنها آویزان بود را اجرا کردند. میزان پروتیین IL-6 و TNF-α عضله EDLبا روش الایزا اندازه گیری شد. نتایج: یافته های مطالعه حاضر حاکی از افزایش بیان پروتیین IL-6 و TNF-α در عضله EDL موش های صحرایی دیابتی بود. تمرین مقاومتی نتوانست تغییر معنیداری در میزان این دو سایتوکاین التهابی در عضله تند تنش ایجاد کند. همچنین همبستگی مثبت و معنی-داری بین سطوح این سایتوکاین ها و میزان گلوکز جریان خون مشاهده شد.نتیجه گیری: افزایش سایتوکاین های التهابی و مایوکاین ها را می توان مکانیسمی جبرانی در عضله اسکلتی برای دیابت دانست. به نظرمی رسد این نوع تمرین ورزشی به تنهایی نمی تواند تغییری در سطوح این مایوکاین ها ایجاد کند.

کلیدواژه ها:

دیابت نوع 1 ، التهاب ، تمرین مقاومتی ، عضله اسکلتی