مقایسه نتایج بینایی عمل جراحی آب مروارید در بیماران یک چشمی فاقد دید چشم دیگر و بیماران دارای دید کم در بیمارستان متینی کاشان طی سالهای 1390-1385

سابقه و هدف: به منظور مقایسه نتایج بینایی عمل جراحی آب مروارید در دو گروه از بیماران یک چشمی (چشم دیگر فاقد دید یا دارایدید کمتر از 20/200) این مطالعه انجام گرفت. مواد و روشها: در این مطالعه آینده نگر کل بیماران یک چشمی با آب مروارید (که بهترین دید اصلاح شده چشم آنها کمتر از 20/200 بود) مورد مطالعه قرار گرفتند. حدت بینایی بر اساس تابلو اسنلن قبل از عمل و سه ماه بعد از عمل، عوارض عمل جراحی، علت کاهشدید در چشم دیگر بیماران در فرم اطلاعاتی ثبت گردید. تمام بیماران حداقل به مدت 3 ماه پیگیری شدند.نتایج: میانگین سنی بیماران 3±52 سال بود. پنجاه و هشت درصد از بیماران زن بودند. شایعترین علتهای کاهش دید در چشم دیگربیماران گروه اول به ترتیب رتینوپاتی دیابتی (32/4 درصد) و تروما ( 31 درصد) و در گروه دوم به ترتیب رتینوپاتی دیابتی (41/7 درصد)،بیماریهای وابسته به سن در ماکوا (18/6 درصد) و تروما (14/2 درصد) بود. سه ماه بعد از عمل جراحی در 58 درصد از بیماران گروه اول و 42 درصد از بیماران گروه دوم بهترین دید اصلاح شده بالاتر از 20/40 بود. نتایج بینایی بعد از سه ماه در دو گروه تفاوت معنی داری نداشت (P=0/834).نتیجه گیری: عمل جراحی آب مروارید به روش فیکو و گذاشتن لنز داخل چشمی در بیماران یک چشمی بی خطر بوده و باعث بهبودیدید در آنها می شود.

کلیدواژه ها:

آب مروارید ، رتیونوپاتی دیابتی ، فیکوامولسیفیکاسیون