بررسی سطح پلاسمایی بتا دو میکروگلوبولین در بیماران همودیالیزی مبتلا به سندروم تونل کارپ

سابقه و هدف : در بیماران دیالیزی به علت دفع ناکافی ذرات آ ملوییدی، بتا دو میکروگلوبولین بر روی ساختمان های اطراف مفصلی رسوب کرده و منجر به ایجاد عوارضی مانند سندروم تونل کارپ می گردد. با توجه به اهمیت اندازه گیری سطح پلاسمای بتا دو میکروگلوبولین به منظور جلوگیری از عوارض سندروم تونل کارپ این طرح در مرکز دیالیز کاشان انجام شد.مواد و روش ها: مطالعه حاضر به صورت مقطعی بر روی 60 بیمار تحت همودیالیز به مدت بیشتر از 10 سال از طر یق فیستول و با غشاء low flux انجام گرفت. از بیماران 5cc نمونه خون وریدی در وضعیت ناشتا جهت سنجش میزان بتا دو میکروگلوبولین به روش الایزاجمع آوری گردید. تعیین سندروم تونل کارپ نیز بر اساس نتیجه نوار عصب-عضله شخص و توسط نورولوژیست صورت پذیرفت.نتایج: میانگین سن 13/2±59/3 سال بود و در کل 44 نفر (77/33 درصد ) از این بیماران مبتلابه سندر وم تونل کارپ بودند. سطحپلاسمایی بتا دو میکروگلوبولین د ر بیماران همودیالیزی دارای سندرم 6/2±52/2 و در در بیماران همودیالیزی بدون سندرم 6/1±44/8میکروگرم برلیتر بود و این اختلاف معنی دار بود (P=0/002).نتیجه گیری: شیوع سندروم تونل کارپ در بیماران همودیالیزی با سطح پلاسمایی بتا دو میکروگلوبولین مرتبط بوده و توصیه می شود در این بیماران سطح پلاسمایی بتا دو میکروگلوبولین بهطور مرتب اندازه گیری شود.

کلیدواژه ها:

همودیالیز ، بتا دو میکروگلوبولین ، سندروم تونل کارپ ، آمیلوییدوز