بررسی میزان بروز عوارض ناشی از تعبیه کاتتر عروق مرکزی در بیماران سوخته بستری شده در بیمارستان امام موسی کاظم (ع) اصفهان طی سال های 1386 تا 1387

سابقه و هدف: اگرچه کاتترهای وریدی مرکزی (Central Venous Catheter; CVC) یکی از سریع ترین و مناسب ترین روش های دستیابی به جریان خون است، اما استفاده از آنها دارای عوارض است. هدف از این مطالعه بررسی میزان عوارض تعبیه کاتتر ورید مرکزی در بیمارانی است که دچار سوختگی شده و طی مدت یک ماه مورد پیگیری قرار گرفته اند. مواد و روش ها: در این مطالعه آینده نگر کلیه کسانی که به علت سوختگی بیش از 30 درصد در بیمارستان امام موسی کاظم (ع) اصفهان بستری شده و برای آنها CVC تعبیه شده بود، مورد بررسی قرار گرفته و اطلاعات بیماران در فاصله زمانی حین تعبیه کاتتر، 24 ساعت بعد و یک ماه بعد از نظر بروز عوارض احتمالی جمع آوری گردید. نتایج: از میان 96 بیمار مورد مطالعه 61 نفر مرد و 35 نفر زن بودند و اکثریت بیماران در رده سنی 50-20 سال قرار داشتند. مشخص شد که 26 نفر (27 درصد) حین تعبیه کاتتر، 3 نفر (3/2 درصد) 24 ساعت بعد و 31 نفر (32/3 درصد) یک ماه بعد دچار عارضه ناشی از تعبیه کاتتر شده بودند. بیشترین عارضه در حین تعبیه کاتتر، عدم موفقیت در تعبیه (15/6 درصد)، در ساعت بعد از آن، هماتوم محل (3/2 درصد) و یک ماه بعد از تعبیه، عفونت کاتتر (12/4 درصد) بود. نتیجه گیری : در مجموع می توان گفت، تعبیه کاتتر ورید مرکزی در بیماران سوخته روش مناسب و قابل قبول برای دسترسی به سیستم وریدی در طولانی مدت است و چون استفاده از این روش نیاز به تعبیه متعدد کاتترهای محیطی را مرتفع می سازد، باعث کاهش عوارض آنها و افزایش رضایتمندی بیماران و پرسنل می گردد.