بررسی عوامل مرتبط با پیامد ضربات مغزی تروماتیک در بیماران بستری در واحد مراقبت های ویژه

سابقه و هدف: تصادفات یکی از علل عمده مرگ و میر و پیامد نامطلوب در جمعیت زیر 50 سال می باشد. مطالعه حاضر به منظور تعیین عوامل مرتبط با پیامد ضربات مغزی تروماتیک (TBI) در بیماران بستری در ICU انجام گرفت. مواد و روش ها: مطالعه از نوع توصیفی تحلیلی است که روی 95 بیماری دارای TBI که در ICU بیمارستان بهشتی کاشان بستری بودند، انجام شد. برای جمع آوری داده ها از چک لیستی استفاده شد. که حاوی اطلاعات بیوگرافیک، مشخصات وقوع حادثه، و اطلاعات کلینیکی و پیامد بیماران بود. سطح هوشیاری در دو نوبت با فاصله 6 ساعت توسط نمره کمای گلاسکو (GCS) بررسی شد. پیامد نیز با نمره پیامد گلاسکو (GOS) تعیین شد. نتایج: میانگین سنی بیماران 12±26/7 سال بود. میانگین دوره بستری 13/9±12/3 روز بود و با GOS تفاوت معنی دار آماری داشت (P=0/0001)؛ 60 درصد افراد پیامد مطلوب داشتند و 23/2 درصد نیز فوتی بودند. مقایسه شدت ترومای مغزی بیمار در بدو ورود و 6 ساعت بعد از ورود به ICU با پیامد تروما تفاوت معنی دار آماری داشت (P=0/0001). آزمون رگرسیون لجستیک نشان داد فقط 6GCS ساعت بعد از ورود به ICU تعیین کننده پیامد تروما می باشد (P=0/007). نتیجه گیری: 6GCS ساعت بعد از ورود به ICU مهم ترین عامل تعیین کننده پیامد تروما های مغزی است؛ بنابراین، اطلاعات مربوط به GCS بیماران در بخش ICU باید به دقت ثبت شود تا برای ارزیابی و پیش بینی پیامد ترومای مغزی در بیماران مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

ضربات مغزی تروماتیک ، GCS ، واحد مراقبت های ویژه