بررسی اثرات فرمالین و سلکوکسیب بر تولید نیتریک اکساید محیطی

سابقه و هدف: گزارشات متناقضی در خصوص نقش نیتریک اکساید در پردازش پیام های درد و التهاب منتشر شده اند. مطالعه حاضر به منظور ارزیابی میزان تولید نیتریک اکساید محیطی در پی تجویز غلظت های مختلف فرمالین (القاء کننده درد التهابی) و سلکو کسیب (داروی ضد درد و ضد التهاب) طراحی گردید.مواد و روش ها: درد التهابی حاد و مزمن به واسطه تزریق فرمالین 1 درصد، 2/5 درصد و 5 درصد به موش های صحرایی نر بالغ القاء گردید. 1/5 و 24 ساعت پس از تزریق حاد و 24 ساعت پس از آخرین تزریق فرمالین طی تجویز مزمن 4 روزه، آنالیز اسپگتروفتومتریک نیتریت سرم انجام شد. اثر تجویز حاد و مزمن سلکوکسیب با دوزهای 10، 20 و 40 میلی گرم/ کیلوگرم/ داخل صفاقی به صورت پیش درمانی یا به تنهایی بر میزان تولید نیتریک اکساید در فواصل زمانی مشابه مورد ارزیابی قرار گرفت. تحلیل داده ها توسط آزمون آنالیز واریانس دو طرفه انجام شد. نتایج: تجویز فرمالین به طور وابسته به دوز و زمان منجر به افزایش نیتریت سرمی گردید. تجویز دوز 40 میلی گرم/ کیلوگرم سلکو کسیب به استثنای اینکه بر میزان نیتریت حاصل از تزریق فرمالین 5 درصد پس از 1/5 ساعت بی تاثیر بود، مانع از تولید نیتریت در سایر موارد گردید. در عین حال، 1/5 ساعت پس از تجویز مستقل این دوز، افزایش قابل توجه نیتریت سرمی ملاحظه گردید.نتیجه گیری: به نظر می رسد نیتریک اکساید مسیرهای نشانه پردازی وابسته به فرمالین را تحت تاثیر قرار دهد. سلکو کسیب بسته به شرایط تجویز، اثرات متفاوتی را بر تولید نیتریک اکساید محیطی اعمال می نماید.

کلیدواژه ها:

نیتریک اکساید ، فرمالین ، سلکوکسیب