بررسی ارتباط بین سطح سرمی سلنیوم با بیماری بهجت

سال انتشار: 1387
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 542

فایل این مقاله در 5 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_FEYZ-12-1_007

تاریخ نمایه سازی: 29 مهر 1398

چکیده مقاله:

سابقه و هدف : سلنیوم همانند سایر عناصر کمیاب و آنزیم های آنتی اکسیدان به عنوان یک عامل تعدیل کننده ایمنی و آنتی اکسیدان مطرح شدهاست. اخیرا کمبود سلنیوم در بیماری بهجت مورد بحث واقع شده است . به همین منظور مطالعه فوق با هدف بررسی ارتباط بین سطح سلنیومبا بیماری بهجت انجام شد.مواد و روش ها: مطالعه ی حاضر از نوع مورد شاهدی است که در گروه مورد 46 فرد مبتلا به بیماری بهجت و در گروه شاهد 46 فرد سالمبودند که در مرکز تحقیقات روماتولوژی انجام شد . از طرفی گروه کنترل از نظر قومیت و سن با گروه مورد همسان شدند . سپس سطح سلنیومسرم با روش اسپکترومتری با جذب اتمی اندازه گیری شد (Atomic absorbtion spectrometer Shimadzu AA-680) و میانگین سطح سرمی دو گروه با هم مقایسه و با آزمون t تجزیه و تحلیل شد. نتایج: میانگین سطح سرمی سلنیوم بیماران 15/38±66/4 میکروگرم در لیتر بود. که به طور معنی داری کمتر از گروه کنترل سالم (17/18±86/87) بود (p<0/0005). وقتی که فعالیت بیماری بر اساس ارزیابی کلی پزشک (GPA) در نظر گرفته شد اختلاف معن ی داری (15/21±66/57) و بیماران غیر فعال (14/75±65/83) مشاهده نشد . علیرغم یافته های فوق، افزایش معنی داری در سطح سرمی سلنیوم دربیماران مبتلا به درگیری چشمی مشاهده شد (p<0/001).نتیجه گیری: نتایج نشان داد که در بیما ری بهجت سطح سرمی سلنیوم پایین تر از افراد سالم بوده و در کسانی که درگیری چشمی داشتند نیزبالاتر از افراد غیردرگیر می باشد ولی بین سطح سرمی سلنیوم و تشدید فعالیت بیماری بهجت ارتباطی مشاهده نشد، که ضرورت انجاممطالعات بیشتر را ایجاب می کند.

کلیدواژه ها:

نویسندگان

کمال اصالت منش

استادیار گروه داخلی دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی کاشان

احمدرضا جمشیدی

استاد گروه روماتولوژی دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران

فرهاد شهرام

استاد گروه روماتولوژی دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران

فریدون دواچی

استاد گروه روماتولوژی دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران