بررسی ارتباط بین سطح سرمی سلنیوم با بیماری بهجت

سابقه و هدف : سلنیوم همانند سایر عناصر کمیاب و آنزیم های آنتی اکسیدان به عنوان یک عامل تعدیل کننده ایمنی و آنتی اکسیدان مطرح شدهاست. اخیرا کمبود سلنیوم در بیماری بهجت مورد بحث واقع شده است . به همین منظور مطالعه فوق با هدف بررسی ارتباط بین سطح سلنیومبا بیماری بهجت انجام شد.مواد و روش ها: مطالعه ی حاضر از نوع مورد شاهدی است که در گروه مورد 46 فرد مبتلا به بیماری بهجت و در گروه شاهد 46 فرد سالمبودند که در مرکز تحقیقات روماتولوژی انجام شد . از طرفی گروه کنترل از نظر قومیت و سن با گروه مورد همسان شدند . سپس سطح سلنیومسرم با روش اسپکترومتری با جذب اتمی اندازه گیری شد (Atomic absorbtion spectrometer Shimadzu AA-680) و میانگین سطح سرمی دو گروه با هم مقایسه و با آزمون t تجزیه و تحلیل شد. نتایج: میانگین سطح سرمی سلنیوم بیماران 15/38±66/4 میکروگرم در لیتر بود. که به طور معنی داری کمتر از گروه کنترل سالم (17/18±86/87) بود (p<0/0005). وقتی که فعالیت بیماری بر اساس ارزیابی کلی پزشک (GPA) در نظر گرفته شد اختلاف معن ی داری (15/21±66/57) و بیماران غیر فعال (14/75±65/83) مشاهده نشد . علیرغم یافته های فوق، افزایش معنی داری در سطح سرمی سلنیوم دربیماران مبتلا به درگیری چشمی مشاهده شد (p<0/001).نتیجه گیری: نتایج نشان داد که در بیما ری بهجت سطح سرمی سلنیوم پایین تر از افراد سالم بوده و در کسانی که درگیری چشمی داشتند نیزبالاتر از افراد غیردرگیر می باشد ولی بین سطح سرمی سلنیوم و تشدید فعالیت بیماری بهجت ارتباطی مشاهده نشد، که ضرورت انجاممطالعات بیشتر را ایجاب می کند.

کلیدواژه ها:

سندروم بهجت ، سلنیوم