بررسی اثر فرآیند الکتروشیمیایی در حذف فسفر از پساب تصفیه شده خروجی از سیستم لجن فعال

سال انتشار: 1382
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 476

فایل این مقاله در 9 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_FEYZ-7-3_004

تاریخ نمایه سازی: 29 مهر 1398

چکیده مقاله:

سابقه و هدف: با توجه به نقش غذایی فسفر برای گیاهان میکروسکوپی و ماکروسکوپی که در نهایت به اوتروفیکاسیون آب های سطحی می انجامد و نیز موفقیت فرآیند الکتروشیمیایی در تصفیه انواع فاضلا ب ها، این تحقیق با هدف تعیین اثر فرآیند الکتروشیمیایی در حذف فسفر از پساب تصفیه شده خروجی از سیستم لجن فعال ، در سال 1381 بر روی پساب ثانویه تصفیه خانه فاضلاب مجتمع مسکونی دانشگاه علوم پزشکی کاشان انجام گرفت.مواد و رو ش ها: این تحقیق به صورت تجربی و در مقیاس آزمایشگاهی در سیستم بسته انجام شد . تاثیر شدت جریان الکتریکی، نوع الکترود مصرفی، زمان واکنش، خصوصیات اولیه نمونه (دما، PH، هدایت الکتریکی) و افزودن آهک بر بازده فرآیند مورد تحقیق قرارگرفت . در هر بار فرآیند 1500ml پساب مرحله دوم در یک سلول الکترولیتیک ریخته شد. کاتد و آند، هرکدام شامل چهار قطعه فولاد (یا آلومینیوم)، به فاصله تقریبی 1/5cm در فاضلاب قرار گرفت. کل سطح موثر الکترودها (336cm(2 بود. قدرت ورودی توسط آمپرمتر و ولت متر کنترل گردید. کاهش باقیمانده فسفرکل به کمتر از 1mg/L-P (استاندارد) به عنوان حذف آن تلقی شد.یافته ها: نتایج این تحقیق نشان داد که با افزایش شدت جریان DC و زمان واکنش، بازده حذف فسفر افزایش مییابد و الکترود فولادی نسبت به الکترود آلومینیم بازده حذف بهتری دارد . تنظیم دما، pH و هدایت الکتریکی اولیه نمونه هر کدام در محدوده معینی بازده حذف فسفر را بهبود بخشید و افزودن آهک، اثر قابل ملاحظه ای بر بهبود حذف فسفر نداشت و برای حذف فسفر، دانسیته جریان الکتریکی باگستره 1/78 تا (3/7m amp/cm(2 و زمان واکنش 10 تا 30 دقیقه کافی بود.نتیجه گیری: فرآیند الکتروشیمیایی با الکترود فولادی بدون نیاز به تغییر دما، pH و هدایت الکتریکی اولیه نمونه می تواند فسفر کل باقیمانده در پساب خروجی از سیستم لجن فعال را با موفقیت حذف نماید.

نویسندگان

داورخواه ربانی

گروه بهداشت محیط، دانشگاه تربیت مدرس

علیرضا مصداقی نیا

گروه بهداشت محیط، دانشگاه علوم پزشکی تهران

سیمین ناصری

گروه بهداشت محیط، دانشگاه علوم پزشکی تهران

کاظم ندافی

گروه بهداشت محیط، دانشگاه علوم پزشکی تهران