بررسی علایم بالینی و آزمایشگاهی وعوارض دارویی بیماران مبتلابه سل

سابقه و هدف: با توجه به گسترش روز افزون بیماری سل و میزان مرگ و میر ناشی از آن و عوارض ناشی از داروهای مورد استفاده در درمان سل جهت بررسی علایم بالینی- یافته های آزمایشگاهی و عوارض دارویی، این بررسی در مراجعه کنندگان مبتلا به سل بیمارستان لقمان حکیم تهران طی سال 75-1372 انجام گرفت.مواد و روش ها: این پژوهش به روش توصیفی بر روی بیمارانی که با تشخیص سل بستری شده بودند صورت پذیرفت. از کلیه بیماران شرح حال گرفته شد، علایم بالینی ثبت گردید و آزمایش های فسفاتاز قلیایی PT ،ESR ،PPD ،CRP ،CBC ،Billirubin ،SGPT،SGOT و اسید اوریک به عمل آمد. پس از شروع درمان، آزمایش های PT ،SGOT ،SGPT، بیلی روبین، فسفاتاز قلیایی و اسید اوریک هر هفته تا پایان ماه اول درمان و سپس هر ماه تا پایان درمان انجام می گرفت و عوارض دارویی با آمار Mc Nemar s ارزیابی شد. یافته ها:از 190 بیمار مورد بررسی، 51 درصد مرد و 49 درصد زن بودند. کمترین میزان سل در گروه سنی کمتر از 5 سال و بیشترین میزان سل در گروه سنی بالای 66 سال بود. از 190 بیمار مبتلا به سل، 56/3 درصد سل ریوی و 43/7 درصد سل خارج ریوی داشتند. مهمترین علایم بالینی سل ریوی، تب (82 درصد)، سرفه و خلط (62/5 درصد)، تعریق شبانه (20 درصد)، تنگی نفس (16 درصد) و خلط خونی (11/2 درصد) بود. از 190 بیمار، 44/2 درصد اسمیر یا کشت مثبت خلط، 32/1 درصد بیوپسی مثبت و 33/6 درصد تشخیص بر اساس یافته های بالینی و Xray و آزمایش های گوناگون بود. 90 درصد بیماران، CBC نرمال، 94 درصد CRP مثبت، 69 درصد ESR بالا، 17 درصد PPD منفی، 25/8 درصد افزایش SGPT و SGOT متعاقب درمان، 18/4 درصد افزایش فسفاتاز قلیایی و 8/4 درصد افزایش بیلی روبین پس از شروع درمان داشتند و در 7/6 درصد اختلال PT پس از شروع درمان ایجاد شد.

کلیدواژه ها:

سل ، عوارض دارویی ، آنزیم های کبدی ، علایم بالینی ، یافته های آزمایشگاهی