بررسی قدرت علایم بالینی در تشخیص سپسیس زودرس نوزادی

سابقه و هدف: سپسیس یک از خطرناک ترین بیماری های دوره نوزادی است که در نتیجه عواقب همودینامیک و متابولیک ناشی از عفونت ایجاد می شود. معیار اصلی تشخیص، کشت مایعات استریل بدن شامل خون، مایع مغزی-نخاعی و ادرار است گه پاسخ آن پس از چند روز حاضر می شود بنابراین، جهت تشخیص و درمان زودرس از علایم بالینی استفاده می گردد. تاکنون قدرت علایم بالینی در تشخیص سپسیس در منطقه سنجیده نشده است. این تحقیق بر روی نوزادان رسیده که در سال های 1378 تا 1379 در بیمارستان های شهید بهشتی و شبیه خوانی کاشان بستری شده اند انجام گرفت.مواد و روش ها: پژوهش حاضر به روش کارآزمایی از نوع تشخیصی بر روی 120 نوزاد صورت پذیرفت. افراد مشکوک به سپسیس بستری شدن و علایم بالینی تشنج، تب، زردی، استفراغ، بی اشتهایی، هیپوترمی، سیانوز، زجر تنفسی، هیپورفلکسیدر آنان بررسی گردید. برای هریک از نوزادان نمونه های خون، مایع مغزی-نخاعی و ادرار جهت کشت ارسال شد. سپس قدرت تشخیصی هرکدام از علایم در مقایسه با کشت هریک از مایعات استریل بدن سنجیده گردید.