بررسی تطبیقی نقش انعطاف پذیری در خانه های سنتی- معاصر ایران و ژاپن

نگاهی به معماری مسکونی گذشته ایران، نشان از حقیقتی گمشده در خانه های امروزی دارد که چیستی و نبود آن ناشی از به کارگیری عناصری ناملموس با تاروپود فرهنگ و سنت ایرانیان است. از آنجا که در خانه های سنتی همواره الگویی نظم دهنده در طراحی و ساخت وجود داشت که باعث تنوع عملکردی مطابق با فرهنگ، مذهب و سبک زندگی مردم می شد اما توسعه صنعت و نفوذ معماری غربی بر آنها خط نابودی کشیده است. این مطالعه درنظر دارد که به مطالعه خانه های سنتی ایران و ژاپن بپردازد و از مقایسه آنها با ویزگی های خانه های مدرن، تصویر روشنی از چگونگی شکل گیری عقاید در طراحی و تزیینات خانه های ایرانی را نشان دهد. روش تحقیق مورد استفاده در این مقاله از نوع توصیفی- تاریخی می باشد. در انتها نیز به منظور دستیابی به محیطی منعطف تر و اصیل تر، پیشنهاد راهکارهایی صورت گرفته است تا با ترکیب و هماهنگ نمودن عناصر تاریخی با ارزش با عناصر تازه و مدرن فضاهایی با هویت ایرانی تحقق یابد.

کلیدواژه ها:

خانه های سنتی ، انعطاف پذیری ، فرهنگ