تاثیر قارچکش بیولوژیک تهیه شده از تریکودرمای جهش یافته بر بیماری مرگ گیاهچه گوجه فرنگی

کنترل بیولوژیک بیماریهای گیاهی در کشاورزی مدرن ضروری است زیرا منابع آب، خاک، محیط زیست و سلامت بشر به صورت نگران کننده ای در اثر کاربرد ترکیبات شیمیایی و سنتتیک در حال تخریب بوده و با توجه به نوسانات قیمت نهاده های کشاورزی ازجمله قارچ کشها، از دیدگاه اقتصادی نیز یافتن قارچ کشهای بیولوژیک و بومی مناسب و کارآ مهمترین راهکار به شمار میرود. برای افزایش کارایی قارچ کشهای بیولوژیک از انتخاب جدایه های بومی و با قدرت آنتاگونیستی بالا و فرمولاسیونهای مناسب این ترکیبات باید استفاده برد. مطالعات درزمینه ی بهبود فرمولاسیونهای ترکیبات بیولوژیک هرروز به بهبود کارایی این محصولات می انجامد، اما یکی از مشکلات اصلی یافتن ماده بیولوژیک کارآمد است. یکی از راه حلها القای جهش در عامل بیوکنترل و انتخاب جدایه هایی که قدرت ممانعت از رشد بالاتری دارند می باشند. در این مطالعه از پنج جدایه T.harzianum (NAS-H1), T.virens (NAS-Vi-1), T.atroviride (NAS-A1), T.viride (NAS-V1) و(T.koningii (NAS-K1 و از هر جدایه یک موتانت منتخب که در آزمون کشت متقابل، قدرت ممانعت از رشد بیمارگر Rhizoctonia solani در آنها بیش از %70 بالاتر از جدایه والد (پرتو ندیده) همانگونه بوده است استفاده شد. دو فرمولاسیون گرانول و پودر قابل اختلاط با خاک (هر دو به میزان یک گرم بر ای هر نشاء) برای کنترل مرگ گیاهچه ی گوجه فرنگی در شرایط گلخانه ای با سه تیمار (تیمارهای قارچ کش تهیه شده از مخلوط جدایه های والد، قارچ کش تهیه شده از مخلوط جدایه های موتانت و فرمولاسیون تجاری (Trichofarm و کنترل (شاهد بدون تیمار و شاهد تلقیح شده با بیمارگر) در قالب بلوک کامل تصادفی با چهار تکرار انجام شد. دو ماه بعد از کشت نشاءها، شاخصهای وزن خشک و طول اندام هوائی و ریشه و درصد وقوع مرگ گیاهچه اندازه گیری شدند. نتایج نشان داد که استفاده از این فرمولاسیونها دارای تفاوت معنیداری در کلیه شاخصهای مورداندازه گیری میباشند .( P 0/05) درصد وقوع مرگ گیاهچه در تیمارهای پودر والد و موتانت به ترتیب به میزان 58/76 و 67/93 نسبت به شاهد (بیمار) کمتر بوده و از کارایی قارچکش بالاتر بود. همچنین کلیه شاخصهای رشد در گیاهان تیمار شده با قارچکش بیولوژیک در مقایسه با کنترل (بدون تیمار) بهتر بودند.