القاء تحمل به شوری در گیاه خیار توسط برخی باکتریهای پروبیوتیک

تنش شوری یکی از مهمترین تنشهای محیطی است که رشد و توسعه گیاه را محدود میکند. چندین مکانیسم در گیاه برای تعدیل اثرات تنشهای محیطی در گیاه وجود دارد که در میان آنها سیستم آنزیمی آنتی اکسیدانی مهمترین فاکتور در کاهش اثرات تنشهای محیطی است. امروزه کاربرد باکتریهای پروبیوتیک میتواند اثرات بد تنشهای محیطی را از طریق القاء مقاومت و تحریک سیستم دفاعی گیاهان کاهش دهد. در این تحقیق اثر برخی استرینهای باکتریایی بر فعالیت آنزیمی آنتی اکسیدان (گایاکول پراکسیداز (GPX)، پلی فنل اکسیداز (PPO) و سوپراکسید دیسموتاز ((SOD) و آنزیم فنیل آلانین آمونیا لیاز (PAL ) گیاه خیار تحت تنش شوری موردبررسی قرار گرفت. آزمایشی در قالب طرحکاملا تصادفی با دو فاکتور: شوری در سه سطح 0)، 50 و 100 میلیمولار) و استرینهای (VUPF5, CHA0, T17-4) Pseudomonas fluorescens و Bs96, ) Bacillus subtilis (BsVRU, BsVRU1 با سه تکرار انجام گرفت. نتایج نشان داد که گیاهانی که در معرض شوری 100 میلی مولار قرار داشتند نسبت به گیاهانی که در معرض شوری 50 میلی مولار بودند فعالیت آنزیمی بالاتری را نشان دادند. همچنین میزان فعالیت این آنزیمها در گیاهان تلقیح شده با استرینهای باکتریایی نسبت به گیاهان شاهد بیشتر بود. در بین گیاهان تیمار شده با استرینهای باکتریایی استرین Bacillus subtilis BsVRU1 بالاترین میزان فعالیت آنزیمی را نشان داد. نتایج حاصل از این تحقیق نشان میدهد که زمانی که ریشه گیاه خیار با باکتریهای پروبیوتیک تیمار میشوند، این باکتریها میتوانند سیستم دفاعی گیاه را تحریک کنند و اثرات مضر شوری را از طریق افزایش فعالیت آنزیمهای آنتی اکسیدان کاهش دهند.