بررسی شیوع کودک آزاری و ارتباط آن با شیوه های فرزندپروری والدین در دانش آموزان ابتدایی شهرستان سنندج در سال 1395

زمینه و هدف: کودک آزاری موجب مشکلات روان پزشکی و رفتارهای بزهکارانه و ضداجتماعی در کودکان آزاردیده میشود. از مهمترین علل آن، متغیرهای خانوادگی و سبک های فرزند پروری والدین میباشد. هدف از انجام این پژوهش تعیین شیوع کودک آزاری و ارتباط آن با شیوه های فرزند پروری والدین در دانش آموزان ابتدایی شهرستان سنندج در سال 1395 بوده است. مواد و روش ها: این مطالعه از نوع مقطعی- تحلیلی بود. جامعه موردمطالعه شامل دانشآموزان مقطع ابتدایی ساکن شهرستان سنندج در سال 1395 بودند. حجم نمونه براساس فرمول کوکران محاسبه شد. روش نمونه گیری از نوع خوشه ای و حجم نمونه برابر 393 بود. معیار خروج از مطالعه شامل عدم رضایت و تکمیل ناصحیح پرسشنامه ها بود. ابزار مطالعه شامل پرسشنامه استاندارد کودک آزاری مجدزاده و پرسشنامه سبک های فرزند پروری بامریند استفاده گردید. برای متغیرهای کمی شاخص های پراکندگی و جهت بررسی رابطه متغییرهای کیفی، از آزمون کای اسکوئر استفاده شد. سطح معناداری برای این مطالعه P< 0/05 در نظر گرفته شد. یافته ها: از 393 دانش آموز مورد بررسی %44/8 پسر و %55/2 دختر بودند، %74/2 دچار کودک آزاری از نوع روانی و عاطفی، %58/4 دچار کودک آزاری از نوع فیزیکی و %99 دچار کودک آزاری از نوع غفلت شده اند. کودک آزاری از نوع غفلت، بیشتر در بین دختران و کودک آزاری فیزیکی، بیشتر در بین پسران مشاهده گردید. شغل پدر با کودک آزاری فیزیکی رابطه معنیداری داشت P=). 0/017)کودک آزاری در دانش آموزان با رتبه تولد آنها رابطه معنیداری داشت 0/008) P=)همچنین بین سبکهای فرزند پروری اقتدار منطقی با کودک آزاری فیزیکی رابطه معنیدار معکوسی وجود داشت = P) 0/009) و در بقیه موارد رابطه معنیداری مشاهده نگردید P> ). 0/05)نتیجه گیری: با توجه به شیوع بسیار بالای کودکآزاری و رابطه معنیدار منفی آن با سبک فرزند پروری منطقی، پیشنهاد می شود که والدین از این سبک فرزند پروری اقتدار منطقی، جهت تربیت فرزندان خود استفاده کنند تا کودک آزاری و خشونت کودکان آنها در آینده به حداقل برسد.

کلیدواژه ها:

کودک آزاری ، سبکهای فرزند پروری ، دانش آموزان ابتدایی ، سنندج ، ایران