بررسی بروز cyclooxygenase2 در لیکن پلان با و بدون دیسپلازی به روش ایمونوهیستوشیمی

هدف و مقدمه: لیکن پلان یک بیماری اتوایمیون مزمن التهابی نسبتا شایع است که اتیولوژی آن نامشخص است.ارتباط بین التهاب مزمن و سرطان هم شناخته شده است.بنابراین لیکن پلان دهانی که نسبت به نوع پوستی به درمان مقاوم تر بوده و پتانسیل تغییر بدخیمی به سمت کارسینوم سلول سنگفرشی دهان در این ضایعه دیده شده است بوسیله WHO بعنوان شرایط پیش بدخیم معرفی شده است. COX-2 یک آنزیم کلیدی برای فرآیندهای التهابی وپرولیفراسیون سلولی است که میزان آن در تعداد ی ازبیماری های التهابی مزمن پیش بدخیم و نئوپلازی های بدخیم افزایش می یابد. هدف از این مطالعه آنالیز نشانگر COX-2 در پاتوژنز و رفتار بیولوژیک لیکن پلان دهانی دیسپلاستیک و غیر دیسپلاستیک است. مواد و روش: مطالعه گذشته نگر توصیفی-تحلیلی که به صورت مقطعی انجام شده است. نمونه های مورد نظر که شامل لیکن پلان دیسپلاستیک و غیر دیسپلاستیک حفره دهان بود از آرشیو بخش آسیب شناسی دانشکده دندانپزشکی مشهد انتخاب شدند و در آزمایشگاه آسیب شناسی بیمارستان قائم در سال 1396 مراحل رنگ آمیزی ایمنوهیستوشیمی آن انجام پذیرفت. بلوک های پارافینی نمونه های مورد مطالعه در این تحقیق پس از بازبینی توسط پاتولوژیست طرح و نشانه گذاری کانون مناسب در لام از آرشیو گرفته شد . میزان بروز نشانگر COX-2 در 50 نمونه شامل 75 نمونه لیکن پلان دیسپلاستیک و 75 نمونه لیکن پلان بدون دیسپلازی به روش ایمونو هیستوشیمی ارزیابی شد. یافته ها: بر اساس نتایج حاصل از این مطالعه بین دو گروه لیکن پلان با دیسپلازی و بدون دیسپلازی اختلاف از لحاظ جنس و سن معنی دار نبود و از لحاظ جایگاه ضایعات مربوط به لیکن پلان با دیسپلازی بیشتر در گونه و ضایعات مرتبط با لیکن پلان بدون دیسپلازی بیشتر در لب دیده شد . شدت رنگ پذیری در هیچ یک از لایه های مورد بررسی (بازال، سوپرابازال و همبند) دارای تفاوت معنی داری نبود الگوی رنگ پذیری در لایه ی بازال و همبند در دو گروه دارای تفاوت معنی داری نبود در حالیکه در لایه ی سوپرا بازال در گروه لیکن پلان با دیسپلازی به طور معنی داری بیشتر از گروه لیکن پلان بدون دیسپلازی بود .نتیجه گیری: بر اساس مطالعه حاضر می توان نتیجه گرفت که COX-2 در لیکن پلان حضور دارد بنابراین ممکن است به عنوان علل پاتولوژی آن مطرح شود و همچنین در گروه لیکن پلان با دیسپلازی در لایه سوپرابازال الگوی رنگ پذیری بیشتری را نسبت به لیکن پلان بدون دیسپلازی نشان می دهد . همچنین حضور ضایعه در بعضی از نواحی دهان مانند گونه ، زبان و بوردر زبان با دیسپلازی ارتباط بیشتری دارد.

کلیدواژه ها:

لیکن پلان ، COX-2 ، دیسپلازی ، ایمونوهیستوشیمی