بررسی مبانی تحلیل دینامیکی افزایشی (IDA)، مزیت ها و کاستی های آن

یکی از جدیدترین روش های تحلیل سازه، روش تحلیل دینامیکی افزایشی یا IDA می باشد. این آنالیز پارامتریکبر مبنای آنالیز دینامیکی غیرخطی بوده و جهت بررسی عملکرد سازهها تحت بار زلزله ابداع شده است. در این شیوه یتحلیل، یک یا چند شتاب نگاشت به چندین سطح از شدت، مقیاس شده و به سازه اعمال می گردند. هدف از مقیاس کردنشتاب نگاشت ها، پوشش دقیق تر کل محدوده رفتاری سازه از حالت الاستیک تا ویرانی می باشد. در هر گام مقیاس کردن،مدل سازه ای تحت شتاب نگاشت های مورد نظر تحلیل شده و یک یا چند منحنی از پاسخ خسارت بر حسب شدت حاصلمی شود. اولین گام در انجام یک تحلیل IDA دارا بودن درک درستی از ورودی ها و خروجی های این نوع تحلیل هست این روند به این صورت تعریف می شود که ابتدا با انجام یک تحلیل ریسک لرزه ای در منطقه مورد نظر، پارامتری به نام شدت لرزه ای (IM) به عنوان ورودی به سازه اعمال میگردد. در مرحلهی بعد با انجام تحلیل دینامیکی غیرخطی افزایشی به ازای هر IM پاسخ سازه به تحریک لرزهای موجود به دست خواهد آمد. در مرحله ی بعد با معرفی یک شاخص خسارت سازه ای (DM) میتوان احتمال رخداد خسارت و یا احتمال تجاوز ارتعاش ورودی از یک مقدار خاص را به دست آورد و همچنین در مراحل بعد به تعیین میزان هزینه تعمیرات ناشی از خسارت پرداخت. بنابراین منحنی های IDA عبارتند از یک سری منحنی IDA در مقابل DM که مطالعات جانبی احتمالی بر روی آن انجام می شود. با استفاده از این منحنی ها، تعریف حالات حدی و در نهایت ترکیب نتایج با منحنی تحلیل احتمالی، می توان به ارزیابی سازه ها پرداخت. اطلاعاتمنحصر به فردی که این منحنی ها در مورد پاسخ سازه های چند درجه آزادی ارائه می کنند، می تواند توجیهی بر گسترشاستفاده از این روش، با وجود فرآیند دشوار و زمان بر انجام آن باشد.

کلیدواژه ها:

تحلیل دینامیکی افزایشی ، IDA ، شدت لرزه ای ، IM ، خسارت سازه ای ، DM ، ضریب مقیاس ، پاسخ سازه ، روش پارامتری ، روش غیرپارامتری