طراحی لرزه ای براساس ارزش سازه های فولادی با استفاده از تحلیل زمان دوام

در این مطالعه رویکردی جدید در طرح سازه ها معرفی می شود که در آن مبنای طراحی، دستیابی به هزینه کلبهینه می باشد .سازه هایی که بطور معمول براساس آیین نامه طراحی می شوند، ایمنی جانی ساکنین ساختمان را فراهممی کنند ولی لزوما خسارت هایی که پس از وقوع زلزله به آنها وارد می شود از دیدگاه عموم قابل قبول نیست .رویکردپیشنهادی در این مقاله، قادر به درنظرگیری مستقیم خسارت های لرزه ای درطراحی لرزه ای سازه ها می باشد .خسارتهای لرزه ای با استفاده از مفهوم هزینه چرخه عمر، به ارزش مالی معادل در زمان حال تبدیل شده و باهزینه هایی کهبرای ساخت ساختمان صرف می شود قابل مقایسه میگردد .سپس با استفاده از یک روند بهینه سازی، طرح نهایی به گونهای تعیین می شود که هزینه کل صرف شده برای ساختمان کمینه گردد .در متدولوژی مورد استفاده، ارزیابی خسارتهای لرزه ای براساس پاسخ سازه در سطوح مختلف شدت زلزله و با استفاده از مفهوم حالت های خرابی تعیین می شود .ازروش زمان دوام برای پیش بینی پاسخ لرزه ای سازه استفاده شده است .در یک مطالعه موردی، سازه هشت طبقه فولادیبصورتی بهینه یک بار با استفاده از آیین نامه طراحی و بار دیگر براساس رویکرد پیشنهادی در این مطالعه طراحی می شودو عملکرد سازه های حاصل مقایسه می گردد .بر اساس نتایج حاصل مشاهده می شود سازه های طراحی شده براساسآیین نامه لزوما بهترین عملکرد لرزه ای را با توجه به سرمایه ای که به آنها اختصاص داده شده است به همراه نخواهند داشت.

کلیدواژه ها:

طراحی براساس ارزش ، بهینه سازی ، ارزیابی خسارت های لرزه ای ، تحلیل زمان دوام ، ATC-13