بررسی عددی تاثیر پلیمرهای سطحی بر نحوه توزیع دما درون تومور در روش ها هایپرترمیا با نانو سیال مغناطیسی

امروزه سرطان به عنوان یکی از عوامل اصلی مرگ و میر در جهان محسوب می شود. از این رو نیاز است محققین در رشته های مختلف روش های گوناگون را برای مقابله با این بیماری مهلک بررسی کنند. یکی از این روش ها، افزایش دما به کمک نانوسیال مغناطیسی ( MFH ) است. در این روش حرارت آزادشده در نانوذرات مغناطیسی شرایط را برای مرگ سلول های سرطانی آماده می کند. به منظور کاهش درجه سمی بودن نانوذرات و ثابت ماندن خواص آنها در محیط بدن از پلیمرهای سطحی بر روی آنها استفاده می شود. پلیمرهای سطحی نقش یک عایق حرارتی را ایفا می کنند. در این پژوهش، به صورت عددی نحوه تاثیر پلیمرهای سطحی با ضخامت های مختلف بر نحوه توزیع دما و میزان تخریب سلول های سرطانی بررسی شده است. نتایج نشان می دهد با توجه به ضخامت پلیمر اضافه شده، دمای بافت تومور بین 2 تا 3 درجه کاهش می یابد و به منظور جبران اثرات آن باید شدت میدان مغناطیسی را بین 10 تا 30 درصد افزایش داد. این در حالی است که افزایش شدت میدان، میزان اگزرژی اتلافی را نیز افزایش میدهد