رمان ضد جنگ و صلح طلب فارسی با نگاهی به رمان های جواد مجابی

انسان را حیوان ناطق خوانده اند و از ویژگی های ممیزه ی او نسبت به دیگر جانوران قوه ی درک و فهم را برایش برشمرده اند؛ اما ویژگی های مشترک او با جانوران بسیار است که مهم ترین آن را ستیزه طلبی میتوان دانست. انسان نیز مانند دیگر مشابهان خود برای خوراک، جفت و قلمرو به جنگ و ستیزه می پردازد. در گذر تاریخ و با پیشرفته شدن انسان، دستیابی او به سلاح های پیشرفته ممکن شد. کشتار و از سر راه برداشتن دشمنان با این سلاح ها آنقدر آسان بود که رفته رفته او را به فکر گسترش قلمرو و چیرگی بر کل زمین انداخت. این مقوله ی غیرانسانی و کشتار بی حد و حصر، روشنفکران و نویسندگان را بر آن داشت که دست به کار شده و با نفوذ خود بر اذهان عمومی، تا جای ممکن از افزایش این روند پیشگیری کنند. در نتیجه، آثار متعددی دربارهی فجایع حاصل از جنگ، با عنوان آثار ضدجنگ وجود آمد. یکی از مظاهر بزرگداشت صلح همانا نشان دادن فجایع حاصل از جنگ و ارائهی توصیفات مختلف از فضای جنگ در هاله ای از موقعیت های طنز انتقادی است.رمان نویسان ایرانی هم به سهم خود در اعلام بیزاری از جنگ و خلق رمانهای ضد جنگ کوشیدند. در میان رمان نویسان ایرانی، جواد مجابی از نویسندگانی است که بیشتر رمان هایش را در زمان جنگ تحمیلی عراق علیه ایران و پس از آن نوشته است. این پژوهش در پی پاسخ به این پرسش است که با توجه به هم- زمانی و تاخر رمان های نویسنده با جنگ ایران و عراق، موضع گیری وی دربارهی جنگ چیست آیا او خواهان صلح است یا طرفدار قدرت طلبی و جنگ

کلیدواژه ها:

جنگ ، رمان های ضدجنگ ، صلح ، رمان فارسی ، جواد مجابی ، قدرت