ارتباط بین سازوکارهای حاکمیت شرکتی با مدیریت سود

حاکمیت شرکتی مقوله ای است که در چند دهه اخیر بدلیل افزایش رسوایی های مالی، مورد توجه ویژه پژوهشگران حوزه حسابداری قرار گرفته است. تعیین اهداف و روش های مناسب رسیدن به این اهداف و در نهایت حفظ حقوق تمامی ذینفعان هدف نهایی حاکمیت شرکتی می باشد. شواهد نشان می دهد نظام حاکمیت شرکتی اثربخش به کیفیت گزارشگری و سود بالاتر منجر می شود و مدیریت سود را محدود می کند. در غیاب مقرراتی که مدیران را ملزم به افشای اطلاعات درباره جریان های نقد سرمایه گذاری در پروژه ها شامل فرضیات پشتوانه آنها به سرمایه گذاران نماید، منجر به ایجاد اطلاعات محرمانه در اجتماع می گردد. این وضعیت، مدیران را به این سمت سوق می دهد که تصمیمات سرمایه گذاری نامناسب خود را پوشش دهند که یکی از مهم ترین ابزارها در این راستا، مدیریت سود خواهد بود. بر اساس تئوری نمایندگی، بین منافع مدیران و منافع ذینفعان، تضاد منافع بالقوهای وجود دارد. مالکان به منظور کاهش دادن این تضاد منافع، می توانند از سازوکارهای نظارتی، محرک های انگیزشی و ابزارهایی استفاده کنند تا اطمینان یابند که مدیران در جهت منافع مالکان در حرکت هستند

کلیدواژه ها:

نظام حاکمیت شرکتی ، مدیریت سود ، جریان نقد آزاد ، سرمایه گذار نهادی.