اداره ادله در دادرسی با رویکرد منع از اطاله دادرسی

اداره ادله در دادرسی بدین معنی است که دادرس این اختیار را داشته باشد که در صورت درخواست یکیاز طرفین و استناد آن به یکی از ادله جهت اثبات ادعای خود با بررسی این موضوع که ادله مذکور دراثبات ادعا نقش ندارد و پرداختن به این موضوع باعث اطاله دادرسی می گردد از پذیرش آن امتناع ورزد.مضافا بدین معنی است که دادرس تشخیص دهد چه هنگام و از کدام ادله اثبات دعوا استناد ببرد که همموثر واقع شود و هم موجب اطاله دادرسی نگردد. منظور از تحقیق مذکور نیز با روش تحلیلی– توصیفیبیان این موارد و نقد و تحلیل قانون در این خصوص می باشد. در واقع، سوالات پیش رو بیان و تشریحمفهوم اداره ادله، تاثیر آن در اطاله، تحلیل توسل و یا عدم امکان توسل به قطعیت و امکان خطاپذیری ناچیزادله جهت افزایش سرعت دادرسی و راهکارهای بهینه سازی رسیدگی ادله جهت کاهش اطاله دادرسیاست، در مجموع به نظر می رسد که یکی از مهمترین راهکارهای کاهش اطاله دادرسی توجه به نحوه ادارهادله دادرسی و نحوه رسیدگی به آن است و از سوی دیگر در صورت قطعیت دلایل و یا خطاپذیری جزییادله، از رسیدگی مجدد به آن ها خودداری شود.

کلیدواژه ها:

اطاله دادرسی ، اداره ادله ، تحصیل دلیل